De studententijd van KEVIN JANSSENS

Jongedames, opgelet. Vinden jullie Koen De Bouw net iets te oud geworden om nog van weg te dromen, en zijn jullie op zoek naar een jonger acteerexemplaar met een al even stoere kin? Schuif dan Windkracht 10, Koning van de Wereld of Vermist in de dvd-player en geniet van de onversneden mannelijkheid van Kevin Janssens.

"Ik heb Studio Herman Teirlinck gedaan in Antwerpen," vertelt Kevin. "Ik wou acteur worden, en dat was de beste opleiding. Ik heb er les gekregen van erg veel fijne mensen als Jan Decleir , Els Dottermans , Katelijne Damen enzovoort."

 

GUIDO: Hoe wordt een creatief beroep als acteur eigenlijk onderwezen? Dat heeft toch veel met talent te maken en minder met kennis?

Kevin: De oprichter van de Studio, Herman Teirlinck dus, zag het niet als een school, maar wel als een atelier waar mensen samenkomen om te werken, om te onderzoeken. Dat was de hoofdgedachte: studenten en docenten die samen spelen met verschillende inzichten. Op die manier krijg je als student bagage mee, ontwikkel je je . Wij experimenteerden met literatuur en toneelmateriaal, en daarrond werkten we. Dat was subliem om mee te maken.

GUIDO: Zat je op kot in Antwerpen?

Kevin: Het eerste jaar niet, maar vanaf het tweede jaar wel. Toen deelde ik een kot met een aantal vrienden die ook op Studio zaten.

GUIDO: Hoe was het studentenleven?

Kevin: Leuk, veel op café zitten en dan te laat in de les komen met alle gevolgen van dien. (lacht) Ach ja, dat hoort erbij zeker? Maar de studentenfolklore, die was aan ons niet besteed. We zaten niet op de universiteit hé, dus dopen en cantussen , dat werd bij ons niet gedaan. Ik heb ook nooit nood gehad aan dat soort toestanden.

GUIDO: Zie je je medestudenten van vroeger nog?

Kevin: Elke dag. Dat zijn nog steeds mijn beste vrienden. We praten nog vaak over hoe het was op school, over de stukken die we toen gespeeld hebben, de projecten die we gedaan hebben en de avonden op café die een beetje uit de hand zijn gelopen. (lacht)

GUIDO: Was de studententijd de mooiste tijd van je leven?

Kevin: Ja, achteraf bekeken klopt dat eigenlijk wel. Die vier jaar op Studio waren zwaar en soms zeer moeilijk. Je bent nog onzeker en je moet heel de tijd in jezelf op zoek gaan naar wat je wil. En als je denkt dat je het gevonden hebt, moet je daar ook nog andere mensen van zien te overtuigen, want zij beoordelen je. Maar toch waren dat tot dusver de fijnste jaren uit mijn nog jonge leven. Het was heel leerrijk, en ik heb daar mensen leren kennen die ik vandaag nog altijd graag zie. Dus in dat opzicht is dat inderdaad de beste tijd van mijn leven geweest.

GUIDO: Wat dan wel impliceert dat het daarna alleen maar bergaf gaat...

Kevin: Kijk, in de humaniora vertellen ze je dat het hoger onderwijs je zal klaarstomen voor de maatschappij. Maar wat ze er niet bijvertellen , is dat je al in de fucking maatschappij lééft. Na de school sta je er alleen voor. Los het dan maar op, dan is er niets meer waarop je kunt terugvallen. That's the fucking system , en daar moet je dan maar mee leren omgaan. Dat is niet altijd even gemakkelijk. Je komt vol bezieling uit de Studio, maar dan word je geconfronteerd met de commercie, waar je als acteur moet aan meedoen om te kunnen overleven. Dat is jammer, maar we leven nu eenmaal in een klein land. Er worden niet zoveel echt goeie producties gemaakt. Tja, misschien ben ik wel in het verkeerde land geboren.

GUIDO: Aha? Zou je het misschien in het buitenland willen proberen?

Kevin: Nee, daar gaat het niet over. Ik ben blij dat ik hier mijn brood verdien als acteur, maar het is niet altijd even gemakkelijk. Nou ja, in Amerika is het waarschijnlijk nog moeilijker om aan de bak te komen, dus alles is relatief...

 

(HDP)