Gents studentenambtenaar GERT VANDYCK

Gent, de grootste studentenstad van het land, heeft sinds 2005 een studentenambtenaar in dienst. Gert Vandyck en is de schakel tussen het complexe stadsbestuur en de bijna 60.000 studenten die in Gent studeren aan de universiteit of een van de vier hogescholen. Wij gingen haar opzoeken.

"Ik sta vaak vol bewondering te kijken hoe studenten hun verantwoordelijkheid opnemen als ze een evenement organiseren."

 

 

GUIDO: Is Gent eigenlijk wel de grootste studentenstad van het land?

Vandyck: (knikt) Daar bestaat geen twijfel over. Op 1 februari is er een officiële telling geweest, en toen zijn er in Gent 57.000 studenten geteld. Daarin zijn de buitenlandse studenten niet meegerekend. Die zijn met ongeveer 2000, dus dat maakt een totaal van 59.000 studenten, het grootste aantal van het land. Voor alle duidelijkheid: het gaat puur over studenten hoger onderwijs, de scholieren zijn niet meegeteld. Antwerpen zit rond de 35.000 studenten, Leuven misschien iets meer. Maar wij zijn zeker de grootste.

GUIDO: Goed. Stel nu dat elk van die Gentse studenten één keer per jaar naar jou zou bellen, dan zou je tweehonderd telefoontjes per dag krijgen.

Vandyck: (lacht) Zo erg is het nu ook weer niet. Ik heb vooral contact met studenten die gebruik willen maken van onze stad, omdat ze bijvoorbeeld een evenement willen organiseren. Ik word gecontacteerd door mensen van studentenverenigingen, studentenvertegenwoordigers en leden van studentenraden. Die hebben meestal een concreet verzoek aan het adres van de stad. Dat is maar een fractie van de studentenpopulatie, dus ik krijg zeker geen tweehonderd telefoons per dag. Ik ben de schakelpersoon tussen het stadsbestuur en de studenten, en vice versa. Wat ik niet doe, is studieadvies, studiebegeleiding enzovoort. Daarvoor bestaan andere diensten.

GUIDO: Hoeveel telefoontjes krijg je dan wel?

Vandyck: Ik krijg eigenlijk vooral mailtjes. Die komen meestal 's nachts binnen; blijkbaar beginnen de studenten dan pas te leven. Da's handig voor mij, want dan kan ik meteen 's morgens informatie opvragen en de nodige instanties contacteren om de vragen van de studenten te beantwoorden. Dat soort mailtjes krijg ik bijna dagelijks. Uiteraard wordt het in de examens wel iets rustiger.

 

Geen studenten in de kou

 

GUIDO: Kun jij voor een individuele student ook iets betekenen?

Vandyck: Die kan ik eventueel op weg zetten als-ie met een vraag zit. Laatst werd ik gecontacteerd door een student die een fietstocht wou organiseren en niet wist hoe hij dat moest aanpakken. Die heb ik doorverwezen naar de juiste stadsdiensten. Voor individuele studenten heb ik hooguit een doorverwijsfunctie. Ik zal nooit een student in de kou laten staan die me contacteert met een vraag, maar meestal zal ik hem of haar doorverwijzen naar de instantie die hem uit de nood kan helpen. Als een student bij mij zijn hart wil komen uitstorten, dan zal ik luisteren, maar ik ben geen hulpverlener of psycholoog.

GUIDO: Studenten kunnen voor heel veel zaken terecht bij de dienst sociale voorzieningen van hun school. Wat doe jij dat de sovo's niet kunnen of mogen doen?

Vandyck: Ik probeer een overkoepelende samenwerking te coördineren tussen de verschillende sovo's, voor projecten die zich tot alle Gentse studenten richten, en niet alleen tot studenten van één welbepaalde instelling. De Student Kick-Off is daar een goed voorbeeld van. Of de Cultuurcheques . Verder ben ik ook voor de sovo's de tussenpersoon tussen de school of unief en de stadsdiensten.

GUIDO: Je werkt sinds twee jaar fulltime als studentenambtenaar, maar in het begin combineerde je dit werk met een communicatiefunctie bij de Hogeschool Gent . Kan dat eigenlijk wel, iemand uit één welbepaalde hogeschool die een functie uitoefent voor alle Gentse studenten?

Vandyck: Daar heeft niemand ooit een probleem van gemaakt. Het was een overgangsregeling. Ik ben trouwens altijd stadspersoneel geweest, ook toen ik in de Hogeschool Gent zat. Ik ben indertijd door de stad Gent 'uitgeleend' aan de Hogeschool Gent . Ik was daar coach van de studentenraad, en de contacten die ik toen heb opgebouwd, helpen me vandaag nog altijd in mijn taak als studentenambtenaar.

 

Studenten en overlast

 

GUIDO: Binnenkort krijgt Gent een studentenpreventiecoach, die de overlast door studenten gaat aanpakken. Maar zeg nu eens eerlijk, eigenlijk valt het in Gent toch best mee met die overlast?

Vandyck: Sommige collega's zullen dit misschien niet graag horen, maar ik vind dat dus ook. We gaan stilaan naar de 30.000 kotstudenten, en inderdaad, alle verhoudingen in acht genomen valt die overlast mee. Al ligt het er natuurlijk aan in welke buurt je woont. Als je constant wordt geconfronteerd met geluidsoverlast, is het wel erg. Ik heb zelf eens zes maanden een buitenlandse student als buur gehad die 's nachts leefde en overdag sliep. Ik kan je verzekeren: als je een paar nachten niet kan slapen, dan word je snel onverdraagzaam. Het is bovendien een feit dat het aantal klachten toeneemt, maar ja, op vijf jaar tijd hebben we er 11.000 studenten bij gekregen, dus dat is niet abnormaal. De druk op de stad wordt groter. In de studentenbuurt is er tussen de middag door de massa's fietsen haast geen doorkomen meer aan. En omdat studenten tegenwoordig ook op andere manieren gaan wonen dan op een traditioneel kot - ze huren vaker samen huizen en appartementen, en verspreiden zich over de hele stad - stijgt het fenomeen van de kotfuiven. Nu goed, het valt al bij al nog wel mee, maar we werken er dan ook hard aan om het samenleven van studenten en inwoners in goede banen te leiden. Het doet ons plezier dat de studentenverenigingen bereid zijn om daarin met ons mee te denken. Zij doen echt hard hun best om hun evenementen te organiseren met zo weinig mogelijk overlast. Daar sta ik vaak vol bewondering naar te kijken. Dit jaar hebben zowel de Massacantus , de Gravensteenfeesten en de Twaalfurenloop geen enkele klacht opgeleverd, wat toch bewijst dat de studenten hun verantwoordelijkheid opnemen.

GUIDO: Het stadsbestuur moeit zich met de kotstudenten, maar die kunnen zelf niet stemmen bij de gemeenteraadsverkiezingen. Is dat wel logisch?

Vandyck: Ik vind niet dat studenten stemrecht moeten krijgen in de stad waar ze op kot zitten. Zij hebben een andere beleving van de stad dan de inwoners. Meestal trekken studenten na vier jaar weer de stad uit, terwijl de gemeenteraadsverkiezingen maar om de zes jaar worden georganiseerd. Studenten verblijven hier tijdelijk, beleven hun studies en het uitgaansleven, leven in hun eigen studentenwereldje. We kunnen toch niet verwachten dat zij mee gaan beslissen over het bestuur van de stad op lange termijn? Als je dat onrechtvaardig vindt, dan moet je je maar in Gent domiciliëren, zo simpel is het.

GUIDO: Wissel je ervaringen uit met studentenambtenaren uit andere steden?

Vandyck: Ik heb vooral een goed contact met Tom Ollivier, studentenambtenaar in Antwerpen. Daar is de situatie anders: er zijn minder studenten en meer inwoners, dus de problematiek is niet dezelfde als in Gent. Maar we leren wel uit elkaars ervaringen. Antwerpen heeft van ons bijvoorbeeld de Cultuurcheques gepikt. (lacht) Ze geven dat zelf volmondig toe hoor, dus dat is geen punt. Onlangs heb ik nog de Engelstalige brochure doorgenomen die ze in Antwerpen hebben gemaakt voor buitenlandse studenten, want zo'n brochure hebben we in Gent nog niet. Ik ben ook al op bezoek gegaan om te kijken hoe zij daar werken, want in Antwerpen werken ze nauw samen met de Associatie . Waar ik vooral jaloers op ben, is dat de studentenambtenaren in Antwerpen een Huis van de Student hebben gekregen van de stad.

GUIDO: Waarom kiezen zoveel studenten voor Gent?

Vandyck: Ik zou je daar een mooi tekstje over kunnen bezorgen, maar eigenlijk vind ik dat je dat maar eens aan onze 59.000 studenten zelf moet gaan vragen. (glimlacht)

GUIDO: Help, tweehonderd interviews per dag!

 

(HDP)