Festivalgangers bij de pinken; tips om goedkoop te drinken!

Rel! Rel! Rel! De drankprijzen op de festivals schieten dit jaar nog meer de hoogte in. Vorig jaar lachten de fans al groen, dit jaar zijn ze simpelweg boos. Ze smeden snode plannen. “Dan maar flessen in je broek steken, barmannen charmeren en de laatste curryworsten opeisen.”

Nog even snel de aula binnenwippen , een onderscheidinkje meepikken, en die knoert van een zomer mag beginnen. Startschot van formaat: Rock Werchter. De Schuer, de welbekende organisator van het festival, kreeg al bakken kritiek over zich heen. Hij vraagt dit jaar dan ook maar liefst 2,5 euro voor een pint of cola. Dat is 50 cent meer dan vorig jaar. Maar vader Herman wist raad. Om de prijsverhoging dit jaar te compenseren, riep hij het systeem van de voorverkoop in het leven. Prijs in dat geval voor een pint? Amper 2,25 euro. Geen geld, toch?

"Rock Werchter is passé "

Ze staan scherp, de festivalgangers. Voor hun ticket willen ze dokken, maar 2,50 euro spenderen aan een lauwe pint in een plastic beker, dat gaat er bij de muziekfans niet in. “We zouden dat hele festival eens flink moeten boycotten,” zegt Hans. “Massaal één jaar Rock Werchter overslaan, dan moeten ze toch wel rekening houden met het publiek? De hele heisa over de dure drankbonnen is ook maar ontstaan door dat ene festival. En kijk, welke pee staat hier nu ook weer in de belangstelling? Jawel, Herman de grote. Dat ben ik een beetje beu. Als het over festivals gaat, lijkt het wel of België alleen maar Rock Werchter kent, terwijl er elke zomer ontelbaar vele festivals zijn. Goeie overigens. Op dat vlak zijn wij verwend. Zelf ben ik nog altijd een grote Pukkelpopfan. Ander sfeertje, betere affiche… Werchter is voor mij passé . Dat Schuerke het maar in zijn oren knoopt.”

Waarvan akte. Festivalganger Wouter denkt er net zo over. Wel wat genuanceerder. “Rock Werchter is me te duur en de affiche te commercieel. Al spelen er elk jaar ook wel goeie bands natuurlijk. Festivals als Graspop Metal Meeting, Rock Herk of Groezrock zijn stuk voor stuk knappe festivals die meer mijn muziek programmeren.”

Met volle blaas op de wei

Ook voor Wouter blijft Pukkelpop het beste festival aller tijden. “Daar heb je een pak muziekgenres bij elkaar. Voor een goed festival betaal ik graag een prijs. Goeie bands kosten nu eenmaal veel geld. Per jaar kosten de festivals me rond de 400 euro. Met een paar weekends te werken heb ik dat best wel snel bij elkaar gespaard. Met de hoge drankprijzen heb ik dan weer wel een probleem. En festivalorganisatoren moeten niet zeveren dat de drankprijs ook zo fel gestegen is. Ze verkopen pinten echt wel ‘twintig keer' zo duur. Op voorhand drankbonnen aanbieden zou zinvol kunnen zijn, maar dan moeten ze wel een stuk goedkoper zijn. Nu is dat belachelijk, dat noem ik geldklopperij. Een pint moet niet meer dan 2 euro kosten, zo simpel is dat. Op de wei zelf drink ik trouwens niet zoveel. Ik heb op de camping altijd water, bier en jenever bij. Tussen de optredens trek ik regelmatig naar onze camping-koelbox. Daar komen we mee toe. Een keuken of living sleuren we nog altijd niet mee. Al zie je op de camping genoeg volk met barbecues of zetels.” Over campings en inboedels weet Emma alles. Met haar festivalbende sleurt ze elk jaar een partytent mee. Daar is het van 's ochtends tot 's avonds feest. “Ik hoef niet elk optreden te zien, wat aan de tent hangen tussendoor is ook plezant. Onze frigoboxen staan mooi op een rij. We drinken zoveel mogelijk in onze tent, dat scheelt toch een pak qua prijs. Als ik op de weide te veel drink, moet ik ook te vaak naar het toilet. En dat is op festivals nog altijd niet een van mijn lievelingsbezigheden. Je moet je eerst door al het volk wurmen en dan nog de urinegeur trotseren. Alleen daarvoor al zou je minder drinken.”

Bonnetjes zoeken met zaklamp

De mannen trekken zich iets minder van het urinoirgebeuren aan. Wc? Een hek is goed genoeg. Extra voordeel: volle bak in de pinten vliegen is geen probleem. Zelfs financieel gezien niet. Althans niet voor Thijs. Hij heeft zo zijn eigen biersysteem. “Ik wring me tijdens een hevig concert tussen de springende massa. Na het optreden gaat iedereen weer rustig zitten, en dan schiet ik in actie. Door het op en neer springen verliezen sommige klungels hun bonnetjes. Ik raap die dan gewoon op. Moeilijk is dat niet. Faithless is in dat geval altijd een dankbare groep. Op zulke momenten gaat het volk compleet loos. Geld en drank- of eetbonnen vliegen dan bijna letterlijk in het rond. Het publiek is ook al wat dronken of in trance, dan wordt een mens minder waakzaam. En daar profiteer ik dan van. (lacht) Een groep als Faithless treedt natuurlijk 's avonds op wanneer het donker is. Niet zo evident om dan die bonnen te zien liggen. Daarom heb ik sinds enkele jaren een kleine zaklamp bij. Als een echte speurhond ga ik dan de weide af. Je krijgt dan wel rare blikken, maar dat trek ik me niet aan. Als iemand iets vraagt, zeg ik dat ik mijn portefeuille kwijt ben. Easy .” Hoeveel geld Thijs met zijn bonnenzoektocht uitspaart, weet hij niet precies. Per festival moeten het er toch een stuk of tien zijn, gokt hij. “Ik probeer ook elk jaar mijn record te verbreken. Mijn vrienden lachen mij al op voorhand uit met mijn speurwerk, maar vinden het wel fantastisch als ik bonnetjes vind en dan trakteer. Dus het is in hun eigen voordeel om mij aan te moedigen en mij vooral niet te hard uit te lachen. We houden ook vaak weddenschappen. Dan verzin ik weer een nieuwe manier om geld uit te sparen, er dan wordt gewed of mijn plannetjes lukken of niet. Ik kan met veel trots zeggen dat ik meestal slaag in mijn opdrachten. Een makkelijke manier om aan drank- of eetbonnen te geraken is na het laatste optreden de eendagjesmensen naar hun bonnen vragen. Ze komen de volgende dag toch niet meer en kunnen met die bonnetjes bijgevolg niks meer aanvangen. Ik denk dat dit nog de makkelijkste en meest productieve manier is om gratis te drinken en eten. Ik schrik er altijd van hoeveel bonnetjes de mensen nog over hebben. Nu ja, ik versta wel dat je dat niet altijd kan inschatten . Als habitué en bonnenspecialist kan ik natuurlijk wel perfect berekenen hoeveel ik nodig heb. Meer tips kan ik echter niet geven, want na dit artikel weet half Vlaanderen hoe ze het op een wei moeten aanpakken. Wie nog tips wil hebben, zal ervoor moeten betalen. Ah ja. (lacht) ”

Strenge securityvrouwen

Gratis en voor niks geeft Saar ons nog een gouden tip. “Wat later op de avond, zo tegen het eind van de festivaldag, durven de tappers of uitbaters van eettentjes al eens wat vrijgeviger worden. Een laatste ‘klets' cola of de laatste frieten: net voor sluitingstijd rolt er al wel eens een gratis portie over de toonbank. Wat die dag niet meer wordt gebruikt, vliegt anders toch de vuilbak in. Wie dan op het juiste moment aanklopt, valt in de prijzen. Vooral bij mannen lukt dat goed. Vrouwen zijn iets minder gevoelig voor mijn charmes. Ik vind vrouwen over het algemeen strenger op de wei. Het kan een indruk zijn, maar volgens mij controleren vrouwen strenger dan mannen. Als ik eens wat flessen probeer mee te smokkelen, gaan die er gegarandeerd uit. Bij mijn kameraden lukt dat dan weer wel. Dieter, mijn vaste festivalkompaan, rolt zijn flesjes in wat vuilzakken of handdoeken en steekt ze onderaan in zijn rugzak. Bovenaan steekt hij nog een flesje, zodat ze dat nogal makkelijk vinden. Als ze het zien, doet hij heel verbaasd en gooit hij het er als een echt engeltje uit. Blijkbaar wordt zo de aandacht toch van de andere flesjes afgeleid. De truc is in elk geval al meerdere keren gelukt. Maar ik moet zoiets niet proberen , ik val ongetwijfeld door de mand. Eigen drank wordt ook erg gauw warm, daarom ben ik er geen voorstander van. Al zijn de pintjes die op de weides getapt worden ook niet altijd even fris. Op zich is dat ook een deel van de charme. Nergens anders zou je zo gek zijn om van dat mottig bier te drinken. Maar tijdens een festival is iedereen vrolijk, zelfs de klagers over geld. Duur of niet, muziekliefhebbers komen toch, hoor. Ik zou mij geen vakantie kunnen voorstellen zonder naar Rock Werchter te gaan. Het is het begin van de zomer.”

Fles in de broek

Omdat wijn in flessen totaal uit den boze is, houdt festivalgek Vincent het bij zakken wijn van Aldi. Boecht tot en met, vindt hij zelf. Maar op alcoholvlak mag men geen al te hoge eisen hebben op een festival. “Wodka-orange in brik vind ik zelf nog het eenvoudigst. Je stopt het de avond voordien in de diepvries en zo'n brik kan dan een hele tijd mee. Vreemd eigenlijk dat zoiets wel mee naar binnen mag. Ik kan me voorstellen dat als je zo'n bevroren ding tegen je hoofd krijgt, je niet echt meer weet naar welk optreden je aan het kijken bent. Alles voor de veiligheid, zeggen ze dan. Over de drankjes maak ik me niet te veel zorgen. Als je je daar allemaal aan stoort, moet je thuisblijven. Het gaat ook vooral over de dure prijzen van Rock Werchter. Er zijn genoeg andere festivals die een pak goedkoper zijn en waar je ook knappe optredens ziet. Dour bijvoorbeeld, heeft elk jaar fantastische groepen. Daar ontdek je tenminste ook nog eens iets nieuws. Werchter bewandelt toch een beetje de platgetreden paden, vind ik. De security is er overigens ook veel te streng. Ooit stopte ik een fles drank in mijn broek. Alles liep lekker, tot een van die bewakingsgasten mijn nogal bobbelige broek in de gaten kreeg. Als ze dan fouilleren, hang je natuurlijk. Als een aap heb ik daar die fles uit mijn broek moeten halen. Afgang, maat. Afgang.”

(RE)