MATHIAS VANOVERBEKE noemt golfsurfen zijn grootste passie
De basisbewegingen leerde hij van zijn vader, maar nadien was 't telkens weer opnieuw een trick proberen, in 't ruime sop vallen, een slok zout water binnenkrijgen en even bekomen om zich dan toch nog maar eens op die plank te hijsen. Ondertussen behoort de 17-jarige beachboy uit Bredene Mathias Vanoverbeke tot de beste Belgische golfsurfers.
“Enkel jij, de plank en de zee… zalig!”
GUIDO: Recht op de man af: hoe goed ben je?
Mathias: De eerste manche van het Belgisch Kampioenschap golfsurfen zou plaatsvinden in Blankenberge, maar daar stak het weer een stokje voor. Deel twee in het Spaanse Berria was de eerste grote test. Na afloop kreeg ik er de zilveren medaille rond mijn nek gezwierd, bijlange niet slecht dus. Ik hoop dat ik nog eens kan stunten tijdens het laatste deel in Frankrijk en zal al eens ter plaatse een kijkje gaan nemen om me tot in de puntjes voor te bereiden. Als ik mijn hoog niveau kan aanhouden, word ik professioneel golfsurfer. Maar dan zal ik er ook veel voor moeten overhebben. Lukt dat niet, dan hoop ik een job te vinden bij O'Neill of een van mijn andere sponsors, zodat ik toch nog met golfsurfen bezig kan zijn.
GUIDO: Surf je het hele jaar door?
Mathias: De winter spendeer ik meestal in België. Dan surf ik met een dik pak aan. De rest van het jaar probeer ik zoveel mogelijk te reizen. Zo ben ik al onder andere naar Marokko, Fuerte Ventura, de Canarische Eilanden en Bali geweest. Voor die laatste trip zaten we maar liefst 32 uur op 't vliegtuig en het was 't echt wel waard, maar je hoeft eigenlijk niet zo ver te gaan om mooie surfspots te vinden. Dit jaar zaten we voor een wedstrijd op een prachtige locatie in Frankrijk. De ene perfecte golf volgde de andere op, het water was lekker warm, de zon scheen en er was niemand die voor je voeten surft. Echt genieten.
GUIDO: Raak je 't nooit beu?
Mathias: Soms surf ik een hele maand lang elke dag, en dan wordt het me wel eens te veel, andere keren zijn de weergoden ons minder goed gezind en dan sta ik misschien wel twee maanden niet op m'n plank. Dan loop ik wel regelmatig enkele kilometers of ga ik peddelen op superkleine golfjes om m'n armspieren te trainen, want als surfer heb je een topconditie nodig. Momenteel heb ik die nog niet, maar ik werk eraan. In de week voor een wedstrijd drink ik bijvoorbeeld geen alcohol, kruip ik op tijd in mijn bed en eet ik pasta à volonté om zo scherp mogelijk te staan op de dag van de waarheid. Ook stretchen is belangrijk. Hoe leniger je bent, hoe beter je kan surfen.
GUIDO: Conditie, lenigheid… en lef ?
Mathias: Je hebt wel een stevige portie lef nodig, maar een echt gevaarlijke sport is het niet. Hier althans toch niet. In landen als Hawaï en Bali breken de golven op rif en zijn ze stukken hoger, terwijl het water heel ondiep is. Als je dan valt, crash je onmiddellijk tegen de bodem, en dat kan behoorlijk pijnlijk zijn. Zelf ben ik ook niet gespaard gebleven van kwetsuren. Een keer sneed de vin dwars door mijn lip, een andere keer sloeg de neus van mijn plank een diepe wonde in mijn ooghoek. Als die knal vijf millimeter meer naar mijn oog was geweest, was ik nu blind. Maar dat schrikt me niet af. Ik hoop dat ik altijd zal kunnen surfen, zelfs als ik stokoud ben. Dan schaf ik me gewoon een grotere surfplank aan en probeer ik recht te blijven op de allerkleinste golfjes. (lacht)
(SVR)