Dinner is served: Op kot in een studentenhotel

Wie op kot zit, weet hoe het voelt om met een kater je eigen potje te moeten koken. En hoe een koelkast ruikt als er enkel nog voedingswaren in zitten waar haar op groeit. Tanja Maes, studente toerisme- en recreatiemanagement uit het Limburgse Neeroeteren, vond de perfecte oplossing. Zij boekte een kamer in het Hasseltse Studentenhotel.

 

 

“Als ik zelf zou moeten koken, zou ik sterven van de honger, of word ik net moddervet”

 

GUIDO: Waarom een studentenhotel en geen gewoon kot?

Tanja: In de eerste plaats voor het eten. In het studentenhotel krijg je elke ochtend een heerlijk ontbijt en een avondmaal. Als ik zelf zou moeten koken, zou ik sterven van de honger, of word ik net moddervet. 't Is nu het tweede jaar dat ik hier een kamer heb. Vorig jaar was het eten niet zo lekker. Het werd toen geleverd door een of ander bedrijf, maar dit jaar heeft de kok meer vrijheid en dat proef je . (lacht) Zo hebben we onlangs nog een gloednieuwe saladbar gekregen. 't Is lekker, gezond en gevarieerd. Daarnaast heb ik hier alles wat ik nodig heb en zelfs meer. Er is internet, sanitair, een televisiezaal, een recreatieruimte met zetels, biljart, tafelvoetbal en zelfs een tuin en een voetbalveld waar je ook kunt basketballen. Eerlijk gezegd schrok ik wel even toen ik hier vorig jaar voor de eerste keer mijn kamerdeur opende: moet ik leven in een ruimte van een vierkante meter groot? Uiteindelijk heb ik wel alles wat ik nodig heb, maar het was wel even wennen. Bovendien zit ik enkel op mijn kamer om te studeren en te slapen. De rest van mijn dagen spendeer ik op de Xios Hogeschool , waar ik les krijg, of met de andere 'hotelgasten'. We kijken samen televisie, gaan eentje drinken en eten ook samen.

GUIDO: Wordt het niet vervelend om constant met dezelfde mensen op te trekken?

Tanja: Nee, dat stoort me totaal niet. Ik ben ze nog lang niet beu. Integendeel zelfs. Er zijn nu een pak studenten vertrokken na het vorige academiejaar, en er zijn veel nieuwe gezichten in de plaats gekomen. Ieder jaar komen er en gaan er. Aan de ene kant is dat wel spijtig, omdat je goede vrienden verliest, maar aan de andere kant leer je ook veel nieuwe mensen kennen. Het duurt ook niet lang voor de nieuwelingen contact zoeken met ons en mee uitgaan.

 

Bed opmaken

 

GUIDO: Hebben jullie veel regels?

Tanja:   Niet echt. (denkt na) Je moet je kamer wel proper achterlaten aan het einde van het academiejaar, omdat de kamers tijdens de zomer aan anderen verhuurd worden, maar 't is niet zo dat we elke dag onze kamer moeten schoonmaken of zo. En nee, ons bed wordt niet dagelijks opgemaakt door een kuisploeg. In tegenstelling tot een echt hotel moeten wij dat wel zelf doen. (lacht) Nog een andere regel is dat vrienden wel mogen blijven slapen, maar niet in dezelfde kamer. Zo mag mijn lief altijd afkomen, maar als hij wil blijven slapen, moet ik dat op voorhand aanvragen. Dan betaalt hij tien euro per avond voor een aparte kamer. Maar dat moet je ook wel met een korrel zout nemen. Mijn beste vriendin huurt de kamer hiernaast, maar vorig jaar zat ik nog aan het andere uiteinde van de gang. We praatten toen 's avonds lang na en waren dan telkens te moe om nog naar het einde van de gang te strompelen. Dan bleven we dus wel bij elkaar liggen. We maken ook zelf soms regels. Zo hebben de jongens het ons vorig jaar af en toe knap lastig gemaakt als er weer eens een voetbalmatch op televisie was. We wisten toen nog niet dat er verschillende televisiezalen waren, en dus waren wij vaak verplicht om naar het voetbal te kijken. Dit jaar hebben we ook de andere televisiezalen ontdekt, en nu hebben we afgesproken dat de jongens boven mogen gaan kijken en wij op deze verdieping. Boven slaapt niemand, dus daar mogen ze zoveel lawaai maken als ze zelf willen.

“Wat ik wil, wanneer ik wil”

GUIDO: Is er zoiets als een avondklok?

Tanja: Veel mensen denken dat, maar niets is minder waar. Je komt en gaat wanneer je wil, behalve in 't weekend. Vrijdagavond om halfzeven sluit het hotel en zondagavond om acht uur gaan de deuren terug open. Wie bijvoorbeeld op vrijdagavond nog les heeft tot zeven uur en dus te laat komt, kan wel nog binnen met een badge. Hier zitten ook studenten uit het middelbaar, die moeten terug zijn vóór elf uur 's avonds. Opvoedsters kunnen dat nagaan door op de hoofdcomputer te kijken hoe laat ze zijn ingecheckt, maar wij kunnen uitgaan zolang we willen en krijgen dus geen controle.

GUIDO: Je kan dus gaan feesten tot een gat in de nacht?

Tanja: Zeker! Vorig jaar zijn we met de hele groep op Valentijnsdate geweest, zijn we ook samen gaan bowlen én hadden we een kerstfeestje. Dat werd zelfs georganiseerd door de opvoedsters in het hotel.

GUIDO: Wie zijn die opvoedsters eigenlijk?

Tanja: Die opvoedsters doen vooral administratie. Die lopen hier vooral rond om de uitspattingen van de jongeren uit het middelbaar te beperken. Ik zie ze eigenlijk enkel 's avonds als ze gaan slapen.

GUIDO: En gaan die altijd met jullie mee uit?

Tanja: Nee, we gaan meestal uit zonder de opvoedsters. De superpopulaire discotheek Versuz ligt hier vlak naast, maar er zijn ook veel cafeetjes. Vorig jaar zaten we vooral bij de studentenvereniging en in cafés op en rond het Dusartplein, maar dit jaar willen we graag nog andere leuke buurten ontdekken. 't Is allemaal te voet te doen, dus da's wel handig. 't Is ook niet zo dat we absoluut tussen halfacht en acht uur aan de ontbijttafel moeten zitten, of tussen halfzes en zes uur moeten dineren. Als je later bent, schrijf je dat gewoon op in een lijst en dan zet het keukenpersoneel een portie opzij. In de recreatieruimte staan ook koelkasten, een drankautomaat, een waterkoker en een microgolf en daarnaast heb ik nog altijd mijn persoonlijke voorraad koekjes, dus ik zal zeker niet verhongeren.

Graffiti

GUIDO: Is er veel veranderd tegenover vorig jaar?

Tanja: Ik betaal nog steeds een dikke acht euro per dag voor het eten, en voor 't kot zelf zo'n tweehonderd euro. De precieze prijzen ken ik niet, want mijn ouders betalen gelukkig alles. Qua interieur is er niet echt iets veranderd, behalve dan dat enkele witte muren opgefleurd zijn met graffiti. In de eetzaal beneden en in de televisiezaal bijvoorbeeld. Dat maakt het wel toffer. En ik ben zelf ook wel een beetje veranderd van mentaliteit. Vorig jaar keek ik ernaar uit om hier te wonen, maar had ik ook wel schrik. 't Was mijn eerste jaar hoger onderwijs en ik ging onmiddellijk al op kot. Weg van de vertrouwde omgeving, en dat voor toch een behoorlijk lange periode. De eerste weken heb ik mijn ouders wel gemist en toen legde ik maar weinig contacten, maar ondertussen ben ik al volledig opengebloeid. Dit jaar heb ik totaal geen heimwee. Ik heb daar ook geen tijd meer voor. Als ik na de lessen op mijn kot kom, werk ik nog even voor school, dan gaan we samen eten en nadien hangen we ook samen in de zetel of op café. De sociale contacten laten het dus niet toe.

GUIDO: Heb je genoeg discipline om te studeren als de verleiding om iets anders te doen zo groot is?

Tanja: Meestal lukt dat wel, maar vorig jaar zijn mijn examens toch een beetje de mist in gegaan. Toen ben ik tijdens de blokperiode op kot gebleven, een foute beslissing. (lacht) Hier doe ik wat ik wil, wanneer ik wil, en dat is zalig, maar op zulke momenten is de controle van ouders toch welkom.

 

(SVR)