Team William: De vreugde en pijn van het zanger zijn

 

" Ik heb nooit leren zingen. Je hoort dat ook."

 

Floris: Drie jaar geleden, toen we begonnen, was er niemand in België die zo’n muziek maakte. Eigenlijk ging het vanzelf, zonder dat we er zelf mee bezig waren. We wonnen de ene wedstrijd na de andere, en dan krijg je aandacht.

Bert: We dachten dat het bij andere bands ook allemaal vanzelf liep. Dat was dus echt niet zo. Niets is toeval in de muziekwereld.

Floris: Goeie muziek spelen is natuurlijk wel essentieel. We hebben allemaal in groepjes gespeeld vóór Team William, maar het was pas toen wij vier samenkwamen, dat we voelden dat het goed zat. Dit was het. De kleinste onnozele dingen die we deden, werden meteen opgepikt. Er werd meteen over geschreven, iedereen vond het de max. Er zaten blijkbaar echt wel mensen op onze muziek te wachten. Vrolijke muziek dus.

Bert: Als je geen getormenteerde ziel bent, zit je niet op je kamer stukken uit je arm te kerven en daar dan liedjes over te schrijven.

Floris: Er zit wel tristesse in, maar ik zie er het nut niet van in om als je droevig bent daar dan nog droevige muziek bij te gaan maken.

Floris: Daar ben ik zeker van.

Bert: Het is veel makkelijker om een triestig liedje te maken dan om een vrolijk liedje te maken.

Floris: En al wie commentaar heeft, kan zelf waarschijnlijk alleen maar droevige, ingewikkelde liedjes maken. Terwijl ze stiekem maar wat graag een vrolijk popnummer zouden willen maken.

Bert: Zelfs als kom je met een mottige kop binnen, een kater, of je bent niet in vorm, door muziek te spelen word je vanzelf vrolijk.

Floris: En ik kan mijn slechte gevoelens ook kwijt in onze muziek. Er zit wel wat melancholie in.

Floris: Totaal niet. Ik voel me nog altijd geen zanger. Heel mijn leven is me gezegd geweest: "Zingen? Daar moet jij vooral niet aan beginnen!" We zijn gewoon heel koppig ons ding beginnen te doen, maar ik zal mezelf nooit een zanger noemen. Ik kan ook geen liedjes nazingen of zo. Als ik thuis iets maak en het zing, is het echt zo vals als een kat. Het is maar door veel te spelen en het gewoon te worden dat het na een tijd begint te lukken. Ik zal mezelf nooit een zanger noemen.

Bert: Vocalist. (grijnst) Kan je daarmee leven?

Floris: Het is puur emotie, zo komt het er gewoon uit. Zo natuurlijk als maar kan zijn. Ik heb in het begin op onze repetities zo vaak gezegd: "Gasten, we moeten echt een zanger zoeken, want zo kan het niet meer!" (lacht) Echt maanden aan een stuk. We hebben lang gezocht, maar niet gevonden.

Floris: Ik zag niemand anders als zanger functioneren eigenlijk. Ik haat zangers die het gewoon technisch benaderen. Er zijn maar weinig zangers die puur via het gevoel zingen.

Bert: Elke noot juist raken en al die pruts.

Floris: Ik heb nooit leren zingen. Je hoort dat ook. Ik hou van zangers die het zelf doen en er geraken door hun zin door te drijven en dat blijven doen. Ik denk aan Stephen Malkmus en Daniel Johnston, en Isaac Brock van Modest Mouse. Die kunnen niet zingen en zeggen dat ook, maar voor mij heeft zang en muziek niets met techniek te maken. Da’s puur emotie. Voor pop net hetzelfde. Bij onze nieuwe nummers gaan we vaak al een stuk verder dan pop, dus we gaan zeker nog een stuk verder evolueren. Dat heeft alles te maken met de muziek waar je zelf naar luistert. Zolang het melodieus en catchy en niet te lang is. Uiteindelijk is alles mogelijk in pop. Onze tweede plaat zal sowieso nog véél beter zijn.