Erika Van Tielen: “Leuven is zo heerlijk kleinschalig”
Duizendpoot Erika Van Tielen ontdekt de leukste hoekjes en kantjes van onze wereldbol voor Vlaanderen Vakantieland en presenteert nog een programma op Studio Brussel on the side, verraste Jan en alleman eerder al als babe mét brains in De Slimste Mens én heeft ondertussen ook haar eerste filmrol beet. Een nog prille, maar veelbelovende carrière dus en het begon allemaal in hartje Leuven, waar ze communicatiewetenschappen studeerde. Samen met GUIDO blikt ze even terug.
GUIDO: Waarom ga je als Antwerpse in Leuven studeren?
Erika: Op dat moment speelde mijn hele leven zich af in Antwerpen en ik wilde graag op kot. Het zou natuurlijk belachelijk zijn geweest om in die stad iets te zoeken, dus ik heb gekozen voor Leuven. Het eerste jaar van mijn hogere studies heb ik communicatiewetenschappen aan de Katholieke Universiteit Leuven gestudeerd, maar voor mijn tweede jaar ben ik overgeschakeld naar de Universiteit Antwerpen, omdat het kotleven me dat eerste jaar eigenlijk wat tegenviel. Ik ben dat tweede jaar dus terug thuis gaan wonen. De laatste twee jaar heb ik dan weer wel afgewerkt in Leuven, omdat ik er een appartement kon delen met mijn zus Heidi.
GUIDO: Was je kot een klein, donker hol misschien?
Erika: Nee nee, mijn kot op zich was best een aangename ruimte hoor, maar mijn kotgenoten vielen jammer genoeg een beetje tegen. Of dat nu aan mij lag of aan hen, dat weet ik niet. (lacht) Feit is dat ik er niet graag was. Toen ik wist dat mijn zus ook zou gaan studeren en we dus een appartement konden delen, zag ik het weer helemaal zitten. Leuven is ook zo heerlijk kleinschalig, je komt er altijd wel iemand tegen die je kent. In het weekend, wanneer de studenten naar huis gaan, wordt Leuven trouwens een heel andere stad. Ik kan dat wel appreciëren. Ik herinner mij wel dat er over Antwerpen wat smalend werd gedaan in Leuven, en omgekeerd trouwens ook. Er was wat rivaliteit tussen beide steden, de ene vindt zichzelf natuurlijk altijd beter dan de andere.
GUIDO: Je hebt communicatiewetenschappen gestudeerd. Was die keuze snel gemaakt?
Erika: Ik heb in het middelbaar sportwetenschappen gevolgd met het idee om nadien sportkot te gaan doen, maar eens het zover was, zag ik de wetenschappelijke vakken niet echt zitten. Talen, filosofie, geschiedenis en sociologie zijn onderwerpen die mij meer liggen en die ik ook veel vlotter absorbeer dan bijvoorbeeld wiskunde. Ik heb er nog even over getwijfeld om journalistiek te volgen, maar met de studie communicatiewetenschappen kon ik eigenlijk nog alle richtingen uit. Het was de juiste keuze denk ik.
GUIDO: Ging je in die tijd vaak uit in Leuven?
Erika: Nu en dan kon je me wel in de Silo vinden, omdat ik toen een lief had die daar geregeld een feestje gaf, maar eerlijk gezegd ben ik nooit zo’n fan geweest van studentenfuiven of cantussen. Er was bovendien geen echte studentenclub, er was enkel de kring van Politica. Ik ben in mijn eerste jaar wel een paar keer naar die typische studentencafés getrokken, maar als je me liet kiezen, ging ik liever iets eten of drinken op de Oude Markt. En nu nog altijd. In de Hungaria of de Apero bijvoorbeeld.
GUIDO: Dus moeten we ook niet vissen naar zatte verhalen?
Erika: Wel, ik ben geen rasechte zuiper. Meer nog, ik lust zelfs geen bier. (lacht) Ik kan mij de laatste keer dat ik zat was niet meer herinneren. Nu, van een cocktail kan ik best wel genieten hoor. En als we gaan eten in De Komeet of de Kokoon gaat de wijn vlot binnen. (lacht)
GUIDO: Was je dan een studente die vooral gefocust was op haar studies?
Erika: Ik was vooral verplicht om een goede planning te maken, want vanaf mijn tweede jaar combineerde ik mijn studie met wrappen bij Ketnet. In het begin moest ik ongeveer twee dagen per week op de VRT zijn, maar toen ik ook in de Ketnetband zat, kwamen er verschillende optredens bij en zo werd het behoorlijk druk. De examenperiodes verliepen dan weer redelijk kalm, omdat ik ervoor zorgde dat ik de dag voor het examen enkel nog moest herhalen.Ik kon mij echt niet voorstellen dat ik nachten zou doorblokken. Integendeel, ik hield het al op een redelijk deftig uur voor bekeken. Er was natuurlijk wel een gezonde dosis stress, zeker als ik de notities van iemand anders had overgenomen, maar ik heb nooit black-outs gehad of zo. Ik hoopte trouwens altijd op mondelinge examens, omdat ik dan het gevoel had dat ik de leerstof kon verkopen.
GUIDO: Ben je nooit eens compleet de mist ingegaan?
Erika: Nee. Ik was telkens geslaagd in eerste zit en heb zelfs altijd grote onderscheiding gehaald. Behalve in mijn laatste jaar dan. Toen had ik gewoon onderscheiding, omdat ik voor mijn thesis maar een dertien had gekregen en zo de gemiddelde score naar beneden had gehaald.
GUIDO: Waarover ging die?
Erika: Ik had ervoor gekozen om een werk te maken over de bekendheid en populariteit van Ketnet bij allochtone kinderen. Ik had al wat contacten bij de VRT door mijn werk daar, maar in feite had ik op dat moment veel te weinig tijd voor een groot onderzoek. Toch heb ik er nooit aan gedacht te stoppen met mijn opleiding om zo voorrang te geven aan Ketnet. Ik werd net gemotiveerd door de combinatie van beide, omdat ik wist dat er naast het leven op de unief ook nog iets anders was. Ik had bovendien zoveel energie gestoken in mijn eerste kandidatuur - te veel zelfs, want dat jaar was echt geflipt (lacht) – dat ik dat niet allemaal zomaar wou opgeven. Een onderscheiding zie ik wel als een beloning voor mijn harde werk, maar het is niet zo dat ik er veel belang aan hecht.
GUIDO: Je was toen al druk bezig en ook nu combineer je verschillende jobs. Is het de afwisseling die je aanspreekt?
Erika: Momenteel ben ik vast in dienst bij de VRT, waar ik voltijds voor Vlaanderen Vakantieland werk en daarnaast ook nog een programma presenteer op Studio Brussel, maar ik hou wel van een uitdaging, om het met een vies woord te zeggen. (lacht) Dus toen er screentests waren voor Ketnet, heb ik dat een kans gegeven, en ik heb ook niet getwijfeld toen ik een vrijwillige stage bij Sporza kon lopen tijdens de Olympische Spelen in 2004. Onlangs had ik zelfs mijn eerste filmrol beet (Frits & Freddy, red.). Toch word ik steeds selectiever. Ik ga enkel nog voor zaken die me echt tof lijken, zodat ik zeker ook nog wat vrije tijd kan spenderen met mijn familie en mijn lief. Het werk dat ik voor Vlaanderen vakantieland mag doen, is trouwens al zeer gevarieerd op zich. Research doen, thuis teksten schrijven of eens op reis gaan… Het hoort er allemaal bij. Ik weet ook bijna nooit ver op voorhand of ik in België zal zijn of een paar weken buiten Europa zal doorbrengen. Da’s tof, want het houdt de swung erin. Ik zou niet willen wakker worden en denken: “Another week at the office”.
GUIDO: Zijn er steden in het buitenland waar je jezelf wel zou zien rondhuppelen voor langere tijd?
Erika: (denkt) Ja, maar er is wel een verschil tussen waar je kan wonen en waar je wil wonen. Berlijn vond ik bijvoorbeeld een heel aangename stad en ook Sevilla was zeer mooi, al is het daar in de zomer waarschijnlijk veel te warm. Ik kan niet uitleggen waarom ik voor die steden zou kiezen, het heeft te maken met een gevoel dat je hebt wanneer je er bent. Ik wil het trouwens niet per se in het buitenland gaan zoeken. Misschien kom ik ooit wel terug in Leuven terecht.
"Erika kan mij krijgen"
GUIDO: Ondertussen bestaan er Facebookgroepen als ‘Erika kan mij krijgen’ en ‘Ik ben verliefd op Erika’. Wat vind je daarvan?
Erika: Ik heb het geluk dat ik vooral positieve reacties krijg. Enerzijds is dat wel fijn natuurlijk, maar anderzijds blijft het een beetje gestoord. Dat ik mijn haar zwart had gekleurd voor Frits & Freddy is toch echt geen wereldnieuws?! Toen ik hoorde dat Clara Cleymans een parodie op mij aan het voorbereiden was voor het programma Tegen De Sterren Op had ik wel een beetje schrik. Wat ook normaal is, als je geconfronteerd wordt met je kleinste kantjes. Maar zolang het niet kwetsend wordt, heb ik er geen probleem mee. Ik moet trouwens dringend eens kijken naar dat programma, want ik heb enkel tot nu toe enkel nog maar de trailer gezien.
GUIDO: Wat vind je ervan dat de meeste mensen jou zien als een babe?
Erika: (twijfelt) Mja, vroeger had ik daar meer problemen mee, maar nu lig ik er niet meer wakker van. Ik denk dat ze tegenwoordig elke vrouw die niet lelijk is een babe noemen. Voor mannen hebben ze daar gewoon nog geen term voor uitgevonden. Weet je, ze doen maar, ik heb liever dat ze mij een babe noemen dan een lelijke doos. (lacht) Ik hoop alleen dat mensen weten dat ik meer in mijn mars heb.
GUIDO: In het Leuvense studentenmagazine Veto heb je ooit gezegd dat je nooit een badpakkenspecial zou doen en nu…
Erika: Heb ik dat toch gedaan. (lacht) Zo zie je maar dat mensen van gedacht kunnen veranderen. Ik ben ondertussen al een paar keer geconfronteerd met die uitspraak, maar je moet ook de context bekijken. Ik werkte destijds voor Ketnet dus ik zou dat toen zeker niet gedaan hebben. Ondertussen liggen de zaken al helemaal anders en bovendien kreeg ik een mooie trip naar Mauritius getrakteerd. Ik heb uiteraard wel mijn voorwaarden gesteld en mijn zegje gedaan over poses, decor en foto’s.
GUIDO: Had je als klein meisje ooit verwacht dat je zo in de schijnwerpers zou staan?
Erika: Neen, ik dacht vroeger nooit: "Als ik later groot ben, wil ik dat worden". Ik ben zeer tevreden met wat ik nu doe en ik hoop dat te blijven. Ik kan mij geen betere job, beter lief of betere omgeving wensen.
GUIDO: Een mooie afsluiter, en nu gaan we een wijntje drinken!
(AC)
foto: vrt