DJ Murdock: "Jonge dj's? Allemaal brave ventjes. Weinig drank, en al zeker geen drugs."

 

DJ Murdock:Vooral jungle toen. Drum&bass begon net vorm te krijgen. Roni Size, Full Cycle, Dj Die, dat waren mijn favorieten. Shy fx, Aphrodite, redelijk instapbaar. Ik had een Technics-platenspeler en Edwin had er ook een, die stond een week bij mij op kot en daarna een week bij hem. Ik speelde alles dooreen, triphop op 45 toeren mixen met een technoplaat, als ik maar kon mixen. Het was allemaal zo nieuw, platenspelers met pitch. Je kon die Technics openschroeven en die pitch verdriedubbelen, vervierdubbelen... In het begin draaide ik hiphop, en dat is dan overgegaan naar jungle en drum&bass.

GUIDO: Kocht je hopen vinyl?

DJ Murdock: Rustig aan, vooral omdat dat keiveel geld kostte. Al mijn geld ging eraan op. Dan ging ik in de Music Mania in Brussel wat hiphop en drum&bass kopen, en daarna naar De Harlekijn, tweedehands platenwinkel. Daar heb ik oude Full Cycle en V-recordings gevonden. Dillinja en Roni Size zaten ook onder pseudoniemen op Philly Blunt. Metalheadz, toen dat label nog interessant was, Adam F met Metropolis en een paar dingen van Source Direct.

 

DJ Murdock:Er zijn veel jonge muziekmakers die me nummers sturen. Soms is dat heel goed, maar niet meteen mijn stijl, soms past het plaatje perfect, zoals met Netsky, de jongen waar ik nu net vandaan kom (we ontmoetten Murdock bij Atmospherix thuis - LAD). Wat hij maakt, is niet mijn stijl: diepe, donkere, minimale drum&bass. Maar hij doet het wel goed en ik probeer die overal te pushen. Met zo iemand vind ik het dan wel leuk om eens een dag samen te gaan zitten en aan een track te sleutelen? Dat is wat ik doe en ik neem er ook de tijd voor.

GUIDO: Een fijn leven, heb ik de indruk?

DJ Murdock: Dat is ook zo.

DJ Murdock: Ze zijn wel in hetzelfde kamp ontstaan. Ik ben er ook van overtuigd dat er veel drum&bass-muzikanten zijn die dubstep maken omdat het makkelijker is. Ik ken dubstepmakers die onder een alias drum&bass maken, er nooit mee aan de bak zijn gekomen, maar met hun dubstep wél heel groot zijn geworden. Het uiteindelijk afmixen van alle geluiden in een drum&bassnummer is verschrikkelijk moeilijk en er zijn veel makers die daar finaal de mist ingaan. Daar staat of valt een nummer mee. Ik hoor platen uitkomen van mannen die het niet kunnen, songs waar je letterlijk van kan zeggen dat er iets aan rammelt.

DJ Murdock: En volgens anderen is het al tien jaar dood. Naar mijn gevoel heeft veel te maken met de computer/software/internet-revolutie. De jongere generatie is anders. Toen ik 15 was, zat ik buiten. Ik ging sporten, basketten, voetballen of anders liep ik wel achter de grieten aan. Veel jonge gasten zitten nu gewoon de hele dag aan de computer: chatten, internetten, Facebooken, Myspacen, gamen én muziek maken. Voor die mannen heeft software geen enkel geheim meer. Als je talent hebt, ontdek je dat op die manier veel vlugger. Je stuurt een nummer rond en in een oogwenk heb je contact met de grootste dj’s van de wereld. Soundcloud, dropboxen, AIM en je bent er.

DJ Murdock: Netsky was altijd al een feestneus (lacht), dus hij heeft die overgang makkelijk gemaakt. Zijn generatie heeft ook een heel andere invulling van wat sociaal leven betekent. Zij hebben een héél sociaal leven via al die sociale media. Het is een toevoeging. Je gaat volgens mij niet opeens minder op café omdat Facebook er is. Voor zij die niet zo sociaal waren, kan het wel een grote hulp zijn.

 

 

DJ Murdock: Moodymann (houseproducer - LAD) stelt het zo: "In de buitenwijken zeggen de mensen dat ze van de stad zijn, en de stad is where niggers like me hang out." Dat vind ik terug bij drum&bass en dubstep. Het heeft een echte urban feel, maar het wordt beluisterd door een suburb-publiek. En de ene suburb is de andere niet. Er zijn de mooie, nette wijken waar papa en mama gaan werken en zoonlief muziek maakt aan zijn pc, en de andere waar misschien je kop wordt afgeschoten. Het is de brave suburban jeugd die muziek zoekt en maakt, maar uiteraard wel met een grootstadsgevoel en -imago. Dat maakt deel uit van de hype: een beetje rough, een beetje urban en toch net veilig.

DJ Murdock: Reprazent van Roni Size, omdat het genre daardoor tot bij het grote publiek is geraakt. Brand new funk van Adam F, Wormhole van Ed Rush en Optical. Het platenlabel Hospital op zich vind ik ook een mijlpaal, want erg professioneel en eigenzinnig bezig. Underground, maar ook poppy en funky, met een goeie neus voor artiesten.

DJ Murdock: In dubstep wel, die volgen nu de weg die drum&bass een tijd geleden nam, alle wegen tegelijk. Lenen van electro, lenen van house, latin, minimal. Je hebt drum&bass die zo minimaal is dat het precies digitale dub is. Je hebt drum&bass die zo synthetisch is dat het Crookers lijkt. En dat doet dubstep nu ook. Daar kruipt de electro binnen zoals die vier jaar geleden bij Booka Shade binnensloop. De nieuwe single van Breakage, ‘Fighting fire’, da’s bijna een house- of een technoplaat. Pas na de helft van de plaat komt de dubstep erdoor.

DJ Murdock: De meeste muzikanten zijn niet met geld bezig. Voor hen is het de muziek, en zich amuseren. Veel van die jonge gasten verwachten heel veel van het leven en willen er liefst niet te veel inspanningen voor doen. Het loopt keivol drop-outs in het milieu. Ze willen wel een diploma, maar ze willen niet naar school; ze willen wel werk, maar ze willen niet solliciteren. Ze willen wel in een bank werken, maar ze willen geen kostuum aan doen. Wie in de scene blijft, draait na een tijd wel bij en beseft dat het niet vanzelf gaat.

DJ Murdock: Ik denk van wel. Een sterke muziekschoolbasis is niet meer nodig. Muziek is als Tetris geworden: je hebt een balk en je kleeft er wat blokjes op. De balk klinkt niet goed? Dan verzetten we alles even. Als je het kan volhouden om 12 uurnaar dat scherm te staren en naar dezelfde melodie te luisteren, kom je, als je talent hebt, op een goede melodie uit. En er zijn er veel die het geduld hebben of niets beters te doen hebben of niets liever willen dan aan die geluidjes prutsen tot het goed zit. En om de vijf à tien minuten even chatten en dan weer verder. Da’s de jeugd hé. Eigenlijk zijn het allemaal een beetje nerds, die jongens.

DJ Murdock: Tien jaar geleden ging je backstage kijken op een drum&bassfeestje: coke, pillen, drank, wiet, hoeren… Het kon niet grof genoeg! Die dj’s kwamen aan, kregen hun fee en draaiden die er meteen door aan allerhande feestkoopwaar. (lacht) En nu? Allemaal brave ventjes. Er zijn er genoeg die nauwelijks drinken, en ze nemen al zeker geen drugs. Drinken leren ze wel na een tijdje. Netsky drinkt al veel regelmatiger eens mee dan vroeger. Dat heeft veel met verveling te maken: wachten op luchthavens, daar wachten, nog wachten en dan van het ene feest naar het andere. Een saai leven eigenlijk. De rock-'n-roll is er toch wel af bij de dj’s. De hele tijd reizen, propvolle schema’s. Zeven uur vliegen en dan recht de club in.

DJ Murdock: Ik merk dat bij veel gasten die lang bezig zijn en het niet echt big time maken er toch serieus wat metaalmoeheid optreedt.