Wereldkampioen trial bike: Kenny Belaey
Kenny wie? Kenny Belaey. De 28-jarige durver die als trial biker op zijn fiets de moeilijkste hindernissenparcours aflegt en zich in zijn discipline al negen keer tot de beste van de wereld mocht kronen. Hij daalde zelfs de Zuid-Afrikaanse Tafelberg af, van 1084 meter hoogte tot zeeniveau, al springend over kloven, van rots tot rots. Tijd voor een introductie, dacht GUIDO, en dus sleepten we hem van zijn fiets tot in ons magazine.
GUIDO: Hoe heb jij de sport leren kennen?
Kenny: Op mijn negende gingen mijn broer en ik regelmatig met mijn vader mee naar motortrialwedstrijden. Toen ik daar leeftijdsgenoten zag stunten met een fiets, trok dat onmiddellijk mijn aandacht. Datzelfde jaar nog heeft mijn vader al zijn motortrialgerief verkocht, om met ons trial-bikewedstrijden op te zoeken over gans België. Nog tot mijn twaalfde heb ik lessen gevolgd in Wallonië, maar daarna was het meer zelfcoaching, en ondertussen heb ik natuurlijk een ‘echte’ coach aan mijn zijde. Dat is nodig, want het is technisch een heel moeilijke sport. Je moet de controle van je fiets volledig beheersen, en dat is een feeling die zodanig scherp is afgesteld dat je ‘t na een week zonder training grotendeels kwijt bent. Daarnaast moet je over een dosis explosieve kracht beschikken, om bijvoorbeeld uit een stilstaande positie anderhalve meter de lucht in te springen. Ook het uithoudingsvermogen is van groot belang.
GUIDO: Dan verslijt je toch wel wat uren in fitnesscentra, veronderstel ik?
Kenny: Ik ga dagelijks enkele uren trainen ja, zowel op de fiets als in de fitness. Daarbuiten probeer ik zoveel mogelijk te rusten, let ik op mijn eten en beperk ik de feestjes tot een minimum. Ondertussen is dat routine geworden, maar in het begin had ik het daar wel moeilijk mee, want ik hou wel van uitgaan en als er frieten op tafel staan, zou ik veel liever daarvan eten. Eén à twee keer per jaar, op oudejaarsavond bijvoorbeeld, gooi ik alle remmen los, maar ik weet dat ik me op alle andere dagen wel móet soigneren, anders geraak ik er simpelweg niet.
GUIDO: Je hebt alleszins een succesformule beet, want op jouw palmares staan al heel wat mooie titels te blinken.
Kenny: In mei is het seizoen gestart en sindsdien zijn er wekelijks internationale wedstrijden gedurende een zestal maanden, met als grote klepper het wereldkampioenschap. Dit jaar valt dat op 4 september, in Zwitserland. Aangezien ik elke internationale titel al meermaals gewonnen heb, kan ik het me permitteren om enkel op de grootste wedstrijden te focussen. Het EK en het WK dus. De laatste wereldtitel, die van 2010, was misschien wel de mooiste uit mijn carrière, omdat het niveau alsmaar hoger ligt en ik natuurlijk elk jaar een beetje meer tot de anciens behoor. (lacht) Die overwinning toonde me dat ik het nog kan en dat geeft me wel voldoening.
GUIDO: Hoe gaat het eraan toe in zo’n wedstrijd?
Kenny: Het wedstrijdparcours bestaat uit zes zones die we tweemaal moeten doorlopen op een bepaalde tijd. Moet je een voet op de grond zetten of maak je een andere fout? Dan krijg je strafpunten. Aan het einde van de dag worden die opgeteld en krijg je een plaats in de ranking.
GUIDO: Soms halen jullie halsbrekende stunts uit. Is dat niet gevaarlijk?
Kenny: Het is niet zo gevaarlijk als het lijkt hoor. Tijdens de spurt met zeventig kilometer per uur in de nadarhekken vliegen, is veel gevaarlijker. Als ik tijdens een sprong aanvoel dat het mis zal gaan, schakel ik vliegensvlug over op plan B. Van de fiets springen dus. Als je stuur het begeeft of je ketting breekt net als je afzet, kan het inderdaad wel ferm misgaan, maar gelukkig ben ik daarvan tot nu toe gespaard gebleven.
GUIDO: Dus doe je gewoon rustig verder.
Kenny: Ja. (lacht) Ik blijf voor de rest van mijn leven in deze discipline, is het niet op de fiets, dan zeker ernaast als organisator of manager.
Foto: Belaey Trials Team
(SVR)