Headphone: "Synths zijn waanzin, tot het schooltelevisie wordt."
Ian Marien, de bezieler van Headphone, is tevreden. Tevreden dat het tweede album van Headphone er na vier jaar eindelijk is, want de weg was hobbelig. Headphone kennen jullie vast nog van de fantastische ‘Ghostwriter’-single. Ian heeft een hele rits nieuwe singles voor jullie.
GUIDO: Hoe zijn de eerste reacties?
Ian: 'De Belgische Depeche Mode' is wel de mooiste referentie die ik tot nu toe al hoorde. Vroeger zei men vaak Radiohead. Ik wil niet het bandje worden van de vergelijkingen, maar ik snap de link wel. Röyksopp zoals die op hun meest recente plaat klinken, hoorde ik ook. Maar in alle eerlijkheid, zelf luister ik bijzonder weinig naar muziek, omdat ik al zo goed als constant met muziek bezig ben. Daarna probeer ik gewoon even stilte te hebben. Daar kan ik heel goed van genieten, als ik mijn piepende oren kan negeren. Een cadeau uit mijn zware rock-’n-roll-periode, mijn eerste bandjes toen ik achttien was, toen we eerst een halve fles whisky leegzopen voor we op kwamen en meestal letterlijk op een bak bier speelden. Te dicht bij de drummer zijn cimbalen, en sindsdien: ‘tuuuuuuuut’.
GUIDO: De verwachtingen voor deze tweede plaat liggen veel hoger.
Ian: ‘Ghostwriter’ is als single in alle stilte de hitlijsten in geslopen, dat is zeker. De fans zitten er dit keer hopelijk wel wat op te wachten. Ze hebben nogal lang moeten wachten. Ik vind dat spijtig. Er zijn problemen geweest met de eerste producer en ik heb ook de soundtrack voor de animatiefilm De Texasrakkers van Suske en Wiske gemaakt. Sommigen noemen dat een scheve schaats, maar ik ben fier op het werk dat ik voor die film heb gedaan. Schrijven voor een symfonisch orkest is niet evident. Ik wil nog wel soundtracks doen, maar niet meer ten koste van Headphone. Heaphone blijft de prioriteit.
GUIDO: Welke problemen waren er met de eerste producer?
Ian: We hadden de plaat helemaal zelf gemaakt, maar ze miste ruwere kantjes, edge. De platenfirma vond het een goed idee om met een producer te werken. We vonden iemand, hij had goed ideeën, een visie over hoe hij de plaat moest opbouwen. Consistent en consequent. Songs die meegaan. Met dat idee zijn we met die pipo in de studio gedoken. Na twee uur was dat idee compleet zoek. Meneer kwam niet uit zijn pijp. Met goeie elementen van scratch terug opbouwen, gebeurde niet. Heel frustrerend, en eigenlijk moesten we die studiotijd min of meer uitzitten. We hebben toen een ruimte apart gekregen terwijl meneer de producer aan het ‘doen’ was in zijn studio en hebben we ons nuttig beziggehouden. Let op, hij zal vast ook wel zijn versie van het verhaal hebben. Na die maand ben ik naar huis gereden, heb de vuilnisbak opengedaan, alles erin geflikkerd en een paar weken laten liggen. Om alles dan toch nog op te sturen naar de platenfirma. Stiekem hoopte ik dat de plaat misschien toch goed was. Maar niemand was enthousiast, dus ik had het bij het rechte eind.
GUIDO: Hoe moeilijk was het om je moed opnieuw bijeen te rapen?
Ian: Ik heb toch wel even vakantie genomen. Ik zat in de knoei, een creatief dal. Het is gewoon ook niet evident om iets waarvan je uitging dat het afgewerkt zou zijn, nog eens te moeten herbekijken. Het is echt zoeken naar waarom je die song aanvankelijk goed vond en van daar opnieuw starten. Met diezelfde moed en frisheid de songs benaderen. Ik heb met één song geprobeerd en eigenlijk werkte dat meteen. De motivatie was er meteen terug.
GUIDO: De donkere romantiek deed me soms aan The Pet Shop Boys denken.
Ian: Dat streefden we niet per se na, maar het zit er inderdaad in. Niet dat we per se een eightiesplaat wilden maken.
GUIDO: Elke band die we dit jaar spraken beweert dat, terwijl ze in de studio de hele tijd met analoge synths en drumcomputers uit de jaren tachtig experimenteren.
Ian: Via nieuwe technologie komen we uiteindelijk bij oude sounds terecht. Al die synths in de ICP-studios, waanzin! Ik ben van de tijd dat schooltelevisie nog de max was en iedere intro op synths werd gespeeld. Beetje fout ook. (lacht) Als ik het schooltelevisiegevoel krijg, dan ga ik schrappen.
GUIDO: Denk je aan remixen voor de nieuwe singles?
Ian: Mensen als Tiga, Azari & III, Thin White Duke. Als je voor breed succes gaat, moet je de song nog wel herkennen. Als het puur artistiek genieten is; dan laat je die mannen natuurlijk helemaal hun ding doen. Onze muziek leent zich wel voor remixen. Ik doe dat zelf ook graag trouwens.
(LAD)
foto: wim steenkiste