Regisseur Fien Troch over 'Kid'
De derde film van Fien Troch heet niet voor niets Kid. Alles in deze prent wordt bekeken vanuit kinderogen. Het verhaal van een alleenstaande moeder met een schuldenprobleem op een noodlijdende boerderij ergens in de Kempen, is ruis op de achtergrond, want Fien is erin geslaagd consequent in het hoofd van de twee zoontjes te blijven.
Kid en Billy begrijpen nauwelijks wat er gaande is, maar ze voelen de malaise maar al te goed aan. Het is een verkillend mooie, prachtig in beeld gebrachte film, veruit de beste in het prille oeuvre van de jonge regisseuse. Kid komt begin januari in de bioscoop.
GUIDO: Heb je het jezelf niet moeilijk gemaakt door zo resoluut te kiezen voor een kinderlijk perspectief?
Fien: Ja, maar dat nam ik er graag bij, want de aanpak werkte tegelijk bevrijdend. Bij mijn vorige films heb ik wel eens de kritiek gekregen dat de dialogen naast de kwestie waren, dat de personages palaverden over alles behalve de essentie. Maar dat maakt juist deel uit van mijn manier van vertellen, en deze keer kon ik ongestraft afdwalen van het verhaal, juist omdat ik gekozen had voor dat kinderlijk perspectief. Het kwam me dus goed uit.
GUIDO: Er wordt veel stilgestaan en gezwegen in Kid.
Fien: Daarmee wou ik de stilstand van de personages verbeelden. De boerderij werkt niet meer, er zit geen vooruitgang meer in het leven van de volwassenen. De kinderen counteren dat enigszins, en daardoor denk ik wel dat het mijn toegankelijkste film is geworden. Ze hebben veel verdriet om wat er gebeurt met hun mama, maar tien minuten later halen ze buiten alweer onnozelheden uit. Dat is niet omdat het hen niet kan schelen, maar omdat kinderen nu eenmaal zo zijn. Geef een kind dat aan het huilen is een lolly, en zijn gevoel slaat meteen om. Bij mij zou dat niet werken. Als ik triest ben, moet je niet afkomen met een bord kreeft om me op te beuren.
GUIDO: Niet alleen de jongens in de film zijn nieuwkomers, ook voor de volwassen rollen heb je onervaren acteurs uit de Kempen gebruikt.
Fien: Sommigen hadden al geacteerd in lokale toneelverenigingen, maar al van bij de casting heb ik gezegd dat ze alles wat ze daar hebben geleerd, moesten vergeten. Ik wou van nul beginnen. De moeder wordt dan weer gespeeld door de Argentijns-Brusselse danseres Gabriela Carrizo, die speciaal voor de film fonetisch Nederlands heeft geleerd. Niet dat er veel dialogen in zitten, maar toch.
GUIDO: De jongens spelen fantastisch. Wat een verschil met vroeger, toen in Vlaamse jeugdseries de kinderen meestal vreselijk houterig acteerden. Komt dat doordat kinderen vandaag opgroeien in een beeldcultuur?
Fien: Interessante vraag. Misschien heb je gelijk, maar het zou ook omgekeerd kunnen zijn. Misschien staat de beeldcultuur vandaag op een niveau dat ervoor zorgt dat de toeschouwers het niet meer zouden pikken als we houterig acterende kinderen opvoeren?
GUIDO: Dus de Vlaamse regisseurs van vroeger waren gewoon lui?
Fien: (lacht) Dat zijn jouw woorden, niet de mijne.
GUIDO: Iets anders: jij geeft les aan de filmafdeling van Sint-Lukas in Brussel. Om rond te komen?
Fien: Als ik eerlijk ben, zou ik het liefst van 's morgens tot 's avonds alleen maar met mijn films bezig zijn. Lesgeven ben ik dus inderdaad gaan doen om een broodwinning te hebben. Ik zag het in het begin niet echt zitten. Ik vond mezelf nog te jong om studenten te begeleiden. Maar ondertussen ben ik erin gegroeid en put ik er zelfs inspiratie uit. De wisselwerking met mijn studenten komt zowel hen als mij ten goede. Dankzij mijn studenten krijg ik ideeën die ik niet zou hebben gehad als ik achter mijn computer was blijven zitten.
GUIDO: Als een van jouw studenten Kid analyseert en tot de conclusie zou komen dat hij het een slechte film vindt, kan hij dan nog rekenen op goede cijfers?
Fien: Ik ben wel wat kritiek gewoon hoor. Mijn twee vorige films hadden hevige fans, maar er waren genoeg mensen die er helemaal niets van moesten weten. Dus als die student Kid grondig heeft geanalyseerd en gefundeerde argumenten kan voorleggen waarom hij het niet goed vond, dan zal ik hem met plezier goede cijfers geven. Bedankt om me daarvoor te waarschuwen trouwens. Als het ooit gebeurt, zal ik eens aan jou denken. (lacht)
(HDP)