Mumford and Sons @ Sportpaleis: 30.000 handen

Wie gisterenavond naar het Sportpaleis afzakte, kon maar beter een extra trui voorzien, want de kippenvelmomenten volgden elkaar snel op. Bigtime hit Little Lion Man stond als tweede op de playlist en trok al met de eerste noot het hele publiek mee. Zowel jonge veulentjes als oude bokken sprongen recht en zongen elke zin – al dan niet in een onbestaande taal – mee. Absoluut hoogtepunt van de show  was ‘Lover of the Light’, dat met 30.000 handen in de lucht werd aangemoedigd. Zowat elke hit kwam aan bod. Je kon dan ook de ontgoocheling liplezen toen Mumford en de zijnen het laatste liedje aankondigden en dat níet I Will Wait bleek te zijn. Maar dat maakten de muzikanten snel weer goed door twee minuutjes later op te duiken op een platform middenin het publiek, waar ze nog twee akoestische nummers brachten. De zaal muisstil, pure stemmen op het podium, de heilige viervuldigheid, intiem op een grootse manier. Daarna liepen ze, natuurlijk begeleid door enkele forse kerels, opnieuw richting groot podium om daar dan nog het enige ontbrekende nummer van de hitlijst te spelen. Het moet gezegd, interactie was er nauwelijks. Met een ‘hoe maakt u het?’ en een ‘dank je wel’ hier en daar moest je het stellen. Maar geef toe, we waren er voor de muziek en de magie, en waren getuige van iets heel moois. Meer woorden moet je daar niet aan vuilmaken.

(SVR)