Iedereen present? De betere brosverhalen

Het is nog half nacht, die wazige schimmen in je hoofd zijn wel erg aanwezig en de aula lijkt bij dit miezerige herfstweer onoverkomelijk ver. Om dan je bed uit te komen voor één of andere prof die zijn boekje staat af te rammelen, daar is nondedoeme moed voor nodig. “Die syllabussen kunnen we ook in ons bed lezen,” vindt broskampioen Bart Vreys. Dit en meer afwezigheidsverhalen, speciaal voor jullie.


"Vanaf april schuim ik met plezier de aula's af"

Bart Vreys (23), student communicatie, heeft dit academiejaar duidelijk nog niet veel docenten live ontmoet. En dat met zo'n mooie nazomer. "Bij mij hangt het echt van het weer af of ik naar de les ga. Vanaf einde maart, begin april schuim ik met plezier de aula's en klaslokaaltjes af." Warempel, zien wij daar een aureool? "Ja, ik weet dat het niet echt logisch is. In april is het immers veel te laat om in gang te schieten. Dat ontdek ik elk jaar in juni (lacht)." Dit jaar is Bart - Bluezy Barry voor de intimi - bezig aan zijn vijfde brosjaar. De medaille overhandigen we later. "Ik begin wel elk jaar vol goede moed aan mijn studies, laat dat duidelijk zijn. Maar om één of andere reden hou ik het gewoon niet vol. Vooral mijn eerste jaren aan de universiteit in Leuven vond ik echt wel interessant. Maar veel wordt daar niet op je gelet. Voor de proffen ben je gewoon een nummer. En daar voelde ik mij niet super bij. Het was allemaal zo onpersoonlijk." Diagnose: er is iets mis met je zelfdiscipline, Bart. Een doktersbezoek wordt nu onvermijdelijk. "Tijdens mijn uniefjaren was ik totaal niet zelfstandig, dat klopt. Na het middelbaar werd je ineens vrij gelaten en kon je kiezen of je naar de les ging of niet. Op dat ogenblik vond ik dat superdeluxe. Nu weet ik natuurlijk beter."

"Die syllabus kan ik net zo goed in mijn bed lezen"

Bart weet beter. En toch ligt hij nog elke dag tot 's middags in zijn nest. Na jaren brossen lukt het hem niet meer om zijn studies terug in handen te nemen. "Zelfs nu ik les volg aan de hogeschool heb ik de moed niet om me uit mijn bed te hijsen. Deze manier van werken spreekt me nochtans aan, maar ik ben het studeren na al die jaren simpelweg verleerd. En geef toe, de meerderheid van de proffen en docenten kunnen een eind weg lullen. Ze lezen gewoon hun papiertje af en that's it. Om daar vroeg voor op te staan, moet je toch echt onnozel zijn. Ik zie niet in wat ik daaraan zou kunnen hebben. Die syllabus kan ik dan evengoed in mijn bed lezen. Daar is het tenminste warm." Wij rollen vermoeid met de ogen. Bart ziet het en gaat rechtop zitten. "Ik begrijp perfect dat ik niet echt overtuigend overkom. Na vijf jaar proberen, krijg ik immers bij weinig mensen nog krediet. Over mijn ouders zwijg ik dus maar best. Maar laten we iets afspreken: als ik dit jaar slaag, mag ik een persoonlijk interview aan Guido geven. Wat zeg je daarvan?" (opent de ogen) Hu?! Zei u iets?

"Een docent liep ooit huilend weg omdat ze voor de derde keer een lege klas aantrof"

Ook Bieke D.R. (21) is niet te spreken over de tamzakken die gemakkelijk hun geld komen verdienen. Ze wil liever niet zeggen wat ze studeert, omdat Guido veel gelezen wordt op de campus. Niet dat wij daaraan twijfelden. Maar goed, we hadden het over brossen. "Je merkt zo duidelijk het verschil tussen een docent die een persoonlijke tint aan de lessen geeft en de 'aflezers'. Ik begrijp niet dat die lectoren niet beschaamd zijn. Zij hebben toch ook door dat wij letterlijk alles volgen in de syllabus. Ik zou me dan ongemakkelijk voelen." Volgens Bieke hebben de proffen en collega's het dan ook aan zichzelf te danken als hun lessen weinig volk lokken. "De docenten, die moeite doen om de cursus interessant te brengen, krijgen immers veel meer respons van de studenten. Bij andere lessen is het lokaal dan weer helemaal leeg. Als zelfs de strebers wegblijven, dan is er iets mis." De groep waarin Bieke zit, heeft al meer dan eens te horen gekregen dat ze niet geïnteresseerd zijn. Eén keer liep een docent zelfs huilend weg omdat ze voor de derde keer op rij voor een lege klas stond." Een krop in de keel kunnen we nu even echt niet tegenhouden. "Als je dat hoort, denk je wel even na. Maar echt medelijden hadden we niet. Na twee minuten dacht ik al: 'Mens, leer toch gewoon lesgeven'."

"Ik ben nu aan mijn derde jaar verantwoord spijbelen toe"

De studenten van tegenwoordig zijn wreed. Ze maken de proffen en docenten genadeloos af. Bieke: "Wie, wij? (lacht) Dat voorval was ook eenmalig. Wij hebben toen een gesprek gehad met die docent en sindsdien zijn de meeste studenten aanwezig. Onder lichte dwang dus." Maar mevrouw Bieke hoort daar allicht niet bij. "Naar die les ga ik niet, nee. Daar ben ik heel principieel in. Als student mag je toch best kritisch zijn, de tijd dat wij braaf luisterden naar wat god de prof te zeggen had, is al een tijdje voorbij, hoor." Toch wil Bieke niet gezegd hebben dat ze een brosser is. Verantwoord spijbelen vindt ze een betere term. "Ik weet heel goed in welke lessen ik aanwezig moet zijn. Ik kies dat heel bewust. En dat doe ik nu toch al twee jaar zonder problemen. Als dat niet te veel opvalt, zeggen ze er immers niks van. Al heb ik op het einde van vorig jaar, toen ik mijn resultatenblad ging halen, wel te horen gekregen dat ik best wat meer naar de les kon komen. Maar als je punten goed zijn, doen ze niet meer dan dat. De docenten zijn toch ook jong geweest! En buiten dat studeren valt er nog zoveel te beleven. Ook leerzame dingen, hoor (knipoogt)."

"Tijdens de blok rinkelt mijn gsm voortdurend"

Jong is ook Liesbeth Geysemans (20). Ze zit in haar tweede kan pedagogie. Op het eerste gezicht een echte miss popular. Maar die populariteit heeft ze vooral te danken aan haar ijverig pennen. "Ik neem nu eenmaal heel nauwkeurig notities. Uit een voorgedrukt geheel kan ik gewoon niet studeren. Daarom schrijf ik er zoveel mogelijk eigen opmerkingen naast. Op die manier onthoud ik het beter." De Sint brengt je vast iets lekkers dit jaar, Liesbeth. "Ik lach eigenlijk stiekem met al die grove studenten die dat allemaal niet nodig vinden. Tot ze moeten blokken. Dan rinkelt mijn gsm constant. Ik kijk dan ook wel uit aan wie ik wat doorspeel. Mijn vriendenkliek kan al mijn notities krijgen, zij komen ook regelmatig naar de les. Maar profiteurs wimpel ik echt af. En dat weten ze intussen. Dit jaar is het trouwens al veel kalmer. De meesten van hen zijn blijven plakken vorig jaar. Enig leedvermaak is mij op zulke momenten toch niet vreemd. Al kan ik dat maar beter niet zeggen, zeker?"

"Ik ben gewoon slimmer dan de rest"

Wij schamen onszelf diep voor de gedachte, de therapie werpt immers maar deels haar vruchten af. Maar Liesbeth lijkt in de verste verte niet op een bolleboos die altijd op de eerste rij zit. "Ik zal dat maar als een compliment beschouwen, zeker? Het is trouwens een dom vooroordeel. Het is niet omdat je syllabussen in orde zijn dat je een seut bent. Ik ben gewoon slimmer dan de rest, ik spaar werk uit. Wat nu al gedaan is, moet tijdens de blok niet meer gebeuren. Want dan is het sowieso een heksenketel. De andere studenten flippen dan. Ik niet. Of toch maar half. (gaat onverstoorbaar verder) Maar niemand beschouwt mij als een trutje, als je dat denkt. Ik zit ook op kot en als ik uitga, ben ik een echt fuifnummer. En dat weten mijn vrienden maar al te goed. Maar ik zorg wel dat mijn notities goed in orde zijn. Dat is een combinatie die perfect werkt. De ochtend na een feestje, als mijn kameraden hun roes uitslapen, zit ik in de les. En dat daar eens iemand iets van zegt! Maar dat zullen ze natuurlijk niet gauw doen, ze zijn immers blij genoeg dat er iemand notities neemt. Zelfs met kater. Ik ben een straffe hè?"

Proffen en docenten houden hun mond

"Soms nemen we nog afwezigheden op, zo slecht zijn we wel"

Na ongeveer half Vlaanderen te hebben lastiggevallen, komen wij tot een triest besluit: proffen en docenten schuwen het thema spijbelen. Ofwel hebben ze niet veel sympathie voor de brossers onder ons, ofwel kan het ze geen fuck schelen of studenten aanwezig zijn in de les of niet. Vooral de universiteiten houden wijselijk hun mond als het over brossen gaat. Waar zitten die decanen en proffen, die het anders altijd zo goed kunnen uitleggen? Ah! En ho maar als je vraagt of ze zelf ooit gebrost hebben. Heilige paters! Eén medewerker van een Brusselse hogeschool wilde wel iets zeggen, maar dan anoniem. De directie zou haar dit anders niet in dank afnemen. "Ik vind brossen eigenlijk helemaal niet zo slecht. Zolang dat geen dagen aan een stuk is, zie ik daar geen graten in. Studenten zijn oud en wijs genoeg om te weten wanneer ze er moeten zijn. Af en toe eens een les overslaan, lijkt me echt geen misdaad. In het beroepsleven nemen ze je ook niet bij het handje. Je kan er dus maar beter op tijd aan wennen." In de hogeschool nemen ze dan ook minder absenties op dan vroeger. "Nu laten we de studenten meer zelf beslissen wat ze met hun studies aanvangen. Toch kunnen we het niet laten om af en toe eens een papier door de klas te laten gaan. Zo slecht zijn we wel. Maar dat is dan om de echte dagelijkse brossers een keer wakker te schudden. Problemen voorkomen, heet dat hé. Voor de rest zien we onze studenten graag, hoor."

Tips voor sluwe brossers

Als je brost, ga dan nooit de krant lezen in een café waar ook wel eens docenten of proffen langskomen. Slijt je bros-uren dus best in de meest obscure keet van de stad.

Rond de middag in de aula belanden, is geen ramp. Maar ga dan niet staan roepen dat je laat bent omdat het file was op de parking van de La Rocca. En verander misschien even van outfit. Proffen hebben het meestal niet zo voor veren.

Kies je lessen verstandig. Ga vooral naar de lessen in kleinere groepen of practica. De massaspektakels in de aula kan je gerust laten voor wat ze zijn.

Maak jezelf van bij het begin populair bij de ijverige bijtjes. Van wie moet je anders je notities kopiëren?

Doe ook eens iets nuttigs tijdens het brossen. Dat groene randje rond de afwasberg mag best eens verwijderd worden.

(RE)