The Lord of the Rings: The Return of the King

We zijn sprakeloos, en tegelijk zouden we er uren over kunnen doorbomen. Ja, zó goed is The Return of the King, het sluitstuk van de fenomenale The Lord of the Rings-trilogie van Peter Jackson.

The Return of the King pikt in waar The Two Towers ophield, maar niet helemaal. Als appetizer krijg je een flashback naar The Hobbit cadeau en zie je hoe Sméagol Gollum werd. En zie je ook voor het eerst het echte gezicht van Andy Serkis, de acteur die model stond voor de digitale Gollum. Na dit succulente snoepje - het eerste van tientallen kippenvelmomenten - barst The Return of the King los: meer dan drie uur cinema van een waanzinnige grandeur, een onvergetelijk meesterwerk ontstaan uit pure passie.

Jackson is totally in control. Hij beheerst het verhaal zo goed dat hij zich niet één keer vergaloppeert. De complexe verhaallijnen worden naadloos tot een climax vervlochten. En wat voor een climax! Het laatste anderhalf uur stroomden de tranen ons over de wangen, en dat is nochtans niet van onze gewoonte. Het adembenemende heen- en weergezwiep tussen enerzijds de hartverscheurende keuzes die Sam en Frodo moeten maken als ze het land van Mordor binnendringen, en anderzijds de ongezien monumentale slag om Minas Tirith behoort tot de puurste filmervaringen uit ons leven. Het is allemaal zo krachtig gefilmd, er zit zoveel liefde, vakmanschap en gezonde gekte in dat elk haartje op je lichaam gaat rechtstaan.

Vond je het gevecht bij Helm's Deep al spectaculair? Wacht tot je Minas Tirith belegerd ziet door honderdduizenden Orks en Trollen. En net als je dacht dat het niet straffer meer kon, doemen de Elephaunts op, en de Nazgul, en het Leger der Doden. We gaan hier geen details verklappen, maar neem het van ons aan: zoiets heb je nog nooit gezien. Niets komt zelfs maar in de buurt!

Wie de boeken heeft gelezen, weet dat de reuzenspin Shelob eigenlijk in deel twee had moeten zitten, terwijl Jackson ze heeft opgespaard voor diep in deel 3. Terecht! Nu begrijpen we waarom! Je weet wat er komt, je weet dat je een reusachtige spin zal te zien krijgen, en toch veegt de Shelob-sequens in een kwartiertje alle horrorconcurrentie op een hoopje. Tja, en over de sleutelscènes op Mount Doom kunnen we maar beter zwijgen. Die zijn zo keeldichtknijpend sterk dat ze voor eeuwig op ons netvlies zijn gebrand.

Met The Return of the King heeft PJ, een gekke Nieuw-Zeelander in korte broek, geschiedenis geschreven. Wat onmogelijk leek, heeft hij gerealiseerd. The Lord of the Rings is een juweel van bevlogen creativiteit, en compromisloze triomf van de negende kunst. Een mirakel is geschied, en je kan het beleven voor de prijs van een bioscoopticket.

(JC)

Klik hier voor ons interview met acteur John Rhys-Davies, alias Gimli de Dwerg

Klik hier voor ons interview met Tom Kluyskens, een Vlaming die in Nieuw-Zeeland meewerkte aan de special effects van The Lord of the Rings