Anne Dubois, promotion manager bij EMI

Wat hebben David Bowie, Robbie Williams, Lenny Kravitz, Genesis en The Offspring gemeen? EMI. Deze platenmaatschappij heeft meer dan een miljoen composities in haar catalogus, en filialen in 30 landen. Hun doel? Nieuw muzikaal talent ontdekken, promoten en wereldwijd lanceren.


Welke muziekfreak droomt er niet van in zo'n muziektempel te gaan werken? Anne Dubois, promotion manager bij EMI, greep de kans met beide handen. Who watches the watchmen? Jobwatch!

GUIDO: Wat heb je gestudeerd?
Anne: De eerste drie jaar van mijn humaniora heb ik in het Frans gedaan, de laatste drie in het Nederlands, in Gent. Ik heb dus twee diploma's: één in het Frans en één in het Nederlands. Daarna ben ik met de Rotary Club in de Verenigde Staten gaan wonen, in Illinois. Toen was ik dus vlot drietalig, maar ik had nog geen flauw idee van wat ik wou doen. Het werd pol&soc op de ULB, zo'n beetje het klassieke scenario voor wie niet goed weet wat-ie wil studeren.
GUIDO: En daarna, je eerste werkervaring?
Anne: Ik ben begonnen bij Banksys, maar ik kon niet wennen aan het feit dat ik daar elke dag van negen tot zes achter een computer moest gaan zitten. Toen ben ik een job gaan zoeken in de artistieke richting, in de communicatie. Het probleem was dat mijn diploma daar niet voor deugde, en ervaring had ik ook al niet. Ik heb de job geleerd bij RMB (Régie Média Belge), waar ik op de filmafdeling werkte rond reclame. Daar ben ik iemand tegen het lijf gelopen van de Franstalige muziekzender MCM, en die wist me te vertellen dat er een post vrij was bij EMI. Ik heb meteen gesolliciteerd, en de avond van het sollicitatiegesprek zelf kreeg ik al telefoon van de baas van EMI dat ik de job had.

"Airplay is heel belangrijk."

GUIDO: Wat doet een promotion manager bij EMI?
Anne: Er komen een heleboel aspecten bij kijken. We houden ons bezig met de airplay op de radio's. Elke week ontvangen we de nieuwe releases (singles en albums) die we op de radio 'plaatsen'. Da's puur public-relationswerk, want we gaan persoonlijk onze radio's bezoeken. We 'verkopen' dus onze producten. We leggen uit waar de song vandaan komt, lichten het nummer toe. De mensen kopen niet wat ze niet kennen, dus voor sommige nummers moeten we echt wel een beetje 'pushen'. Andere worden dan weer sowieso gedraaid. Airplay is heel belangrijk: er moet zoveel mogelijk van onze muziek zo dikwijls mogelijk gedraaid worden. Daarnaast organiseren we ook wedstrijden en acties als "cd van de week". In ruil voor die acties geven de radio's ons een maximale airplay. En dan is er het promotionele aspect: samen met onze Britse, Franse en Nederlandse collega's proberen we de artiesten naar hier te halen voor een persdag. Op zo'n dag maken we dan een schema waarin we de belangrijkste media betrekken om onze muziek te verkopen. Dat kan bijvoorbeeld een akoestische set zijn op Studio Brussel, gevolgd door interviews met De Morgen en Humo, alles volgens de wensen van het management en de artiest zelf. Neem nu Radiohead. Toen hun nieuwe cd uitkwam, ben ik in Londen promotie gaan doen. Daar hadden ze een internationale promodag georganiseerd, opgedeeld in halfuren voor elk land. Daar komen een heleboel praktische zaken bij kijken: je moet een chauffeur inhuren, de artiesten afhalen aan de luchthaven, je met hen bezighouden, ervoor zorgen dat de interviews vlot verlopen, de planning in het oog houden…
GUIDO: Dus een typische werkdag heb je eigenlijk niet?
Anne: Nee, 't is pr-werk, en daar zit geen routine in. We doen ook enorm veel concerten, al moet je in België wel het onderscheid maken tussen concertpromotoren en platenmaatschappijen. Maar we werken daar wel goed mee samen, zo organiseren we dikwijls promodagen op de dag van het concert.

"Je kunt nu eenmaal geen fan zijn van alle artiesten."

GUIDO: Heb je goede raad voor studenten die later ook een job willen in de muziekbusiness?
Anne: Er bestaat niet echt een uitgestippelde weg die je moet volgen. Vergeet ook niet dat een platenmaatschappij uit meer bestaat dan een promodienst: er is ook de boekhouding, de informatica-afdeling… 't is een bedrijf als een ander. Je moet wel passioneel met je job bezig zijn, het zeker niet alleen voor het geld doen. Als je er de concerten bijtelt, zit je sommige werkdagen toch al snel aan 15 uur non-stop. Op zo'n moment mag je je uren niet tellen. De dag dat ik dat begin te doen, stop ik ermee. Je moet geloven in wat je doet.
GUIDO: Heb je goede relaties met de artiesten?
Anne: Meestal zijn die zelf heel vriendelijk. Het zijn de managers die er gestresseerd bijlopen. Ze hebben soms de neiging hun artiesten te overbeschermen, maar ergens is dat wel normaal. Zij zijn er om een dam op te werpen tussen de artiest en de meute fans. De artiesten zelf klimmen op het podium, doen hun ding en gaan daarna een pintje drinken. De managers ook, maar aangezien ze zich met vanalles moeten bezighouden, hebben zij veel meer stress.
GUIDO: Moet je voor jouw werk van alle soorten muziek houden?
Anne: Da's niet altijd even makkelijk. Je weet ook wel dat je niet van alle groepen kunt houden. Maar ik ben er trots op dat ik in staat ben promo te doen voor groepen die ik niet graag hoor. Ik kan afstand nemen van mijn persoonlijke voorkeur. Ik probeer voor alle artiesten even hard mijn best te doen, maar het spreekt voor zich dat je geen fan kunt zijn van de volledige catalogus, dat is onmogelijk.

"Vlamingen staan meer open voor nieuwe muziek dan Walen."

GUIDO: Wat denk je van de huidige Belgische rockscene?
Anne: Er is een groot verschil tussen Vlaanderen en Wallonië. Wat muzikale smaak betreft, staan de Vlamingen meer open voor nieuwe dingen, ze zijn meer avant-garde. Walen zijn conservatief. Bij de Vlamingen moet je je steeds opnieuw bewijzen, terwijl de Walen nogal traag inpikken op de nieuwe trends. Zij wachten eerst af wat er zoal rond een nieuwe plaat beweegt, op dat vlak zijn ze volgzamer.
GUIDO: Wat denk je over het kopiëren van cd's?
Anne: Dat is een groot probleem voor de platenmaatschappijen, net als het massaal downloaden van muziek. Het geld dat we daarmee verliezen hadden we kunnen gebruiken om lokaal talent een kans te geven. Nu wordt dat gewoon te duur. Ik vind het bizar dat beginnende groepjes massaal cd's kopiëren en ons daarna een demo sturen om een platencontract te krijgen.
GUIDO: Wat zijn de voor- en nadelen van je job?
Anne: De onregelmatige uren kan je zowel als een voor- of een nadeel bekijken, afhankelijk van hoe gehecht je bent aan routine. Voor een sociaal leven blijft er in elk geval weinig tijd over. Je leeft voor je werk, je moet aanwezig en beschikbaar zijn voor je collega's. Zo is er een soort solidariteit gegroeid tussen ons. Als een collega problemen heeft om iets georganiseerd te krijgen, dan springen wij bij om hem te depanneren. En we weten dat hij later hetzelfde zal doen voor ons. Tja, en de voordelen van mijn job spreken voor zich zeker?
GUIDO: Wat zijn je toekomstplannen?
Anne: Ik zou het wel tof vinden om in het buitenland te gaan werken. Engeland of zo. Maar ik ben dol op promo en wil graag doorgroeien in de job die ik vandaag doe. Geen enkele andere job binnen de platenbusiness lijkt me even aantrekkelijk.

(SD)