Murielle Scherre alias LA FILLE D'O

Komt de zwoele Eva die je schalks aankijkt vanop de Gini-flesjes (en -affiches, en -trams...) je bekend voor? Treed dan binnen in de wereld van La Fille d'O, alter ego voor de Gentse lingerie-ontwerpster en allround verleidster Murielle Scherre

.

 

 

De 29-jarige Murielle, die je ook kent van haar speels erotische boek Lingerie & Lollipops , blijkt een regelrechte spraakwaterval te zijn. "Ik ben een ongelooflijke koppigaard en betweter," lacht ze, "maar gelukkig ben ik ook iemand die niet enkel babbelt over hetgeen ik zou kunnen doen. Ik voeg de daad bij het woord. En zo is La Fille d'O ontstaan."

 

GUIDO: Is La Fille d'O een alter ego, een merk, een personage of gewoon Murielle Scherre?

Murielle: Het is een combinatie van die elementen. La Fille d'O is ontstaan uit frustratie. Ik ben altijd een belachelijk grote lingeriekoper geweest, maar ik vond niet wat ik wou in de bestaande merken. Ik zocht praktische dingen die er mooi uitzien, makkelijk zijn in het onderhoud en een wijze feeling hebben waarmee ik me wil associëren. Dat bestond gewoon niet, en dan ben ik ze maar zelf gaan ontwerpen, onder de naam La Fille d'O. Laten we zeggen dat La Fille d'O een ideale versie of streefdoel is van mezelf. Het is een geïdealiseerd personage, maar ik heb ondervonden dat veel andere vrouwen zich daar ook in kunnen terugvinden.

GUIDO: Lingerie ontwerpen, is dat iets wat je kunt leren op de mode-academie?

Murielle: Het was geen evidente keuze, maar op de academie was ik sowieso al geboeid door dingen die heel dicht tegen het lichaam zitten. Ik ben heel nuchter, wat meteen het grootste verwijt was dat ik kreeg op de academie. Ik ben te praktisch ingesteld en mijn ontwerpen waren bijna verkoopbaar. Dat willen ze daar niet.

GUIDO: Als het verkoopbaar is, dan is het niet goed?!

Murielle: Ja, dat is moeilijk uit te leggen. Hun visie is dat je op de academie de kans krijgt om dingen te maken die volledig hallucinant zijn, en dat je die kans moet grijpen. Ergens is dat wel moeilijk, omdat je dan ver van de praktijk afstaat. Wanneer je afstudeert en in de praktijk terechtkomt, lopen veel mensen met hun kop tegen de muur. Velen hebben problemen met het omzetten van hun grote academische onderscheiding naar iets wat verkoopbaar is. Dat was mijn nadeel op de academie, maar mijn voordeel in de realiteit. Daarom ook dat ik na het afstuderen zo snel mogelijk ben begonnen met mijn eigen ding.

 

Uitgekookt en afgelikt

 

GUIDO: Wie heb je in je achterhoofd als je lingerie ontwerpt: de vrouw die het draagt of de man die ernaar kijkt?

Murielle: Goede vraag. (lacht) Ik focus me op de vrouw, maar toets het ontwerp aan wat mannen ervan vinden. Daar wordt iedereen beter van. Voor ik mijn collectie op de markt bracht, heb ik rondgevraagd aan mannen wat ze mooi vinden en wat ze denken dat vrouwen mooi vinden. Dezelfde vragen heb ik ook aan vrouwen gesteld, en dat zit zo scheef! Dat is ongelooflijk! De lingeriebusiness is een mannenindustrie hé. De meeste mensen die de merken runnen, zijn mannen. Het gevolg is dat je steeds dezelfde verleidelijke vrouw ziet, met gelijke setjes aan, en veel kant, heel uitgekookt en afgelikt. Ik zou die vrouw absoluut niet aantrekkelijk vinden, mocht ik die in het echt zien. Veel mannen denken er net zo over, maar de vrouwen denken dat ze die setjes moeten aantrekken opdat mannen hen aantrekkelijk zouden vinden. Er wordt ons een beeld voorgeschoteld, terwijl het in de praktijk helemaal anders is. Vandaar dat ik in mijn collectie geen setjes heb. Iedereen kan gewoon kiezen en mixen.

GUIDO: Heb je begrip voor mannen die een vrouw in lingerie mooi vinden, maar naakt nog mooier?

Murielle: Natuurlijk heb ik daar begrip voor!

GUIDO: Maar eigenlijk zeggen ze dan tegen jou…

Murielle: ... fuck you! Het is toch om uit te trekken! (lacht) Hoe langer de lingerie aan mag blijven, hoe beter ik geslaagd ben in mijn opzet. Maar ik vind het totaalbeeld nog belangrijker. Als enkel de lingerie opvalt, ben je eigenlijk wat de mist ingegaan. Als je een vrouw ziet in lingerie, moet dat gewoon een mooie verschijning zijn in het geheel. Ik denk dat veel mannen zich daarin kunnen vinden.

GUIDO: Waarom heb jezelf en je merk geleend voor een Gini-campagne? Was je niet bang voor je imago?

Murielle: Neen, want we hebben op voorhand goede afspraken gemaakt. Ik ben een merk en kan natuurlijk op mijn bek gaan, maar ik heb daar geen problemen mee. Er bestaat geen opleiding voor hetgeen ik nu doe, dat is onmogelijk. Op school hebben ze nooit een cursus ‘Wat te doen als Gini je contacteert?' gegeven. Die dingen gebeuren gewoon, en op dat moment beslis je om erin te springen of niet. Gini kwam naar mij met dat voorstel, en ik had eerst zoiets van: ik drink die limonade niet. Ik ben een echte bioseut . Maar ze legden uit dat Gini een Belgisch merk is en al bestaat sinds '71. Ze zijn nog nooit van smaak veranderd en hebben geen duizenden spin-offs zoals Coca Cola. Het logo is nog nooit aangepast. Dat vond ik wel charmant. Ook omdat het een Belgisch product is; mijn productie zit ook volledig   in België. De reclamecampagnes van Gini heb ik altijd extreem grappig gevonden. Ze weten humor en erotiek op een geslaagde manier te combineren, en dat is heel zeldzaam. Dat is ook wat ik probeer te doen: verleiding brengen, maar met een speels kantje.

 

Sleutelen en vijzen

 

GUIDO: Wat raad je studenten aan die het willen maken in de modewereld?

Murielle: Het is meer dan enkel afstuderen aan de academie. Je moet vooral doen waar je goesting in hebt. Ik zat op de academie en van in het begin wou ik meer technische informatie krijgen. Op de academie zeiden ze dat ik die techniek niet nodig had, omdat ik dat later kon vragen in mijn atelier. Maar mijn mama is verpleegster en mijn papa brandweerman, dus ik besefte dat ik later geen eigen atelier zou hebben. Dus ben ik na mijn opleiding direct in een fabriek gaan werken. Ik was toen wel productieleidster, maar ik zat ook aan die machines te sleutelen en te vijzen . Zo leerde ik hoe die machines werken. Als ik nu een ontwerp maak en ik hoor in het atelier dat het niet kan worden gemaakt, dan ga ik er gewoon naartoe, ik zet mij achter de machine en zoek een oplossing. Zo heb je veel meer credibiliteit en kan je in je ontwerpen veel verder gaan. Ik denk dat daar wel toekomst in zit: mensen die zowel creatief als technisch zijn, die technologie en creativiteit kunnen laten samensmelten tot iets concreets.

GUIDO: Is dit het leven dat je je als 18-jarige had voorgesteld?

Murielle: Maar ja! Al de dingen die ze mij vroeger op school verweten - bijvoorbeeld dat ik een koppigaard was, niet kon samenwerken, nooit luisterde en altijd een antwoord klaar had - daarvoor krijg ik vandaag bijna complimenten. Ik durf mijn ding doen. Op school zeiden ze altijd dat ik geen kunstrichting aankon en dat ik een rampenkind was. Maar nu kom ik die leraars tegen op straat, nog steeds met dezelfde boekentas, op weg naar hetzelfde klaslokaal, en ze zijn zich heel goed bewust van waar ik vandaag mee bezig ben. Bevestiging krijgen in je koppigheid, dat is het beste wat je kan overkomen.

 

(HDP)