Playgirl ANN VAN ELSEN

Ze was al langer dan vandaag Vlaanderens favoriete covergirl, maar sinds ze twee nummers na elkaar poedelnaakt in de Playboy heeft gestaan, zijn de ogen meer dan ooit op Ann Van Elsen gericht. Op VT4 presenteert ze samen met Felice de talentenjacht Can You Duet, en op Radio Donna hoor je haar elke zondag in het datingprogramma Sunday Match.

"Het is niet omdat ik naakt heb geposeerd, dat mijn borsten nu een eigen leven gaan leiden."

 

Toegegeven, het was niet zomaar een blootreportage, daar in Namibië, want Ann heeft er toch maar mooi 33.150 euro voor Music for Life mee verdiend.

 

Ann: We hadden die foto's evengoed hier in een studio kunnen maken, maar ik wou heel bewust naar Namibië gaan. Het is een van de landen die enorm te kampen hebben met droogte. Ik wilde daar de foto's laten maken, zodat die droogte zichtbaar was. Zo had ik de reportage in mijn hoofd, de omgeving was van groot belang. Op die manier had ik bovendien de kans om ter plaatse een aantal projecten te bezoeken, om te praten met de mensen, om de waterproblemen in kaart te brengen en mee naar een oplossing te zoeken onder het motto: "Geef mensen geen vis, maar leer ze vissen".

GUIDO: Je geeft er een geëngageerde draai aan, maar het blijven blootfoto's.

Ann: Ja, het is naakt, maar ik kan er mezelf supergoed in herkennen. Het is de Ann die ik en de mensen rondom mij kennen. Heel anders dan vroegere fotoshoots in andere mannenbladen, waar wel nog textiel aan te pas kwam, maar waar de mensen uit mijn omgeving mij minder goed in herkenden.

GUIDO: Ben je tevreden met de reacties?

Ann: Er komen spontaan mensen op me af. De ene zegt luidop wat hij ervan denkt, de andere zal het eerder fluisteren. (lacht) Van mij mag het gerust luidop hoor, waarom moeten we hier eigenlijk onnozel over doen? Ik vond over het algemeen de reacties van vrouwen wel leuk. Die zeiden me vaak dat ze het tof vonden om te zien dat naaktfotografie ook op deze manier kan. Het was absoluut niet mijn bedoeling om mannen op te winden met deze foto's, en ik denk dat dat gelukt is. Er zijn natuurlijk ook andere reacties, op internet en zo, maar daar hou ik me niet mee bezig. Zeg nu niet dat jij wel hebt zitten te googlen hé?

GUIDO: Euh... een beetje toch, en binnen de kortste keren had ik de foto's zelf gevonden.

Ann: Kijk, ik had toegestemd om één keer uit de kleren te gaan. Dat moest iets unieks en eenmaligs zijn, anders had ik nooit dat geld voor Music for Life kunnen verzamelen. Nu is het zo dat de shoot in twee delen is gepubliceerd. In Nederland komt de Playboy drie weken vroeger uit dan bij ons, dus ze waren bang dat iedereen de foto's al zou gezien hebben voordat de Playboy in Vlaanderen uitkwam. Vandaar dat ze in Vlaanderen in januari al een pre-editie hebben uitgebracht. Verder stel ik me daar geen vragen bij, en lig ik er ook helemaal niet van wakker. Het is normaal dat als dat boekje in Nederland in de winkel ligt, er een of andere kerel opduikt die de foto's inscant en op het net gooit. So what , dat interesseert me helemaal niet. Het maakt niet uit. Eigenlijk is er niets uitgelekt, het waren gewoon foto's die in Nederland al in de winkel lagen. De wereld is klein en is van iedereen hé.

 

"Je hoeft niet exhibitionistisch te zijn om in de Playboy te staan."

 

GUIDO: Hebben mannen en vrouwen verschillend gereageerd op de foto's?

Ann: Ik heb vooral gemerkt dat vrouwen durven reageren en mannen minder. Maar het is allemaal heel proper gebleven. De reacties van de mannen waren trouwens vrij gelijklopend met die van de vrouwen. Al komen er natuurlijk ook wel grapjes. Sommige mensen denken dat je exhibitionistisch moet zijn om in de Playboy te staan. Dat hoeft natuurlijk niet per se zo te zijn. Het is niet omdat ik naakt heb geposeerd, dat ik nu mijn bloesjes niet meer dichtknoop. Voor tv-opnames worden de outfits dikwijls voor mij uitgekozen, en als ik dan opmerk dat iets misschien te bloot is, hoor ik de mensen wel eens luidop denken... Maar het een heeft niets met het ander te maken. Naakt poseren, dat was toen, op dat moment, in die context, met een duidelijke motivatie. Maar dat wil niet zeggen dat ik er nu plots geen probleem mee zou hebben mochten mijn borsten uit mijn beha jumpen en een eigen leven gaan leiden. (lacht) Ginds in Namibië stond ik, eenmaal de foto's gemaakt waren, ook niet nog een halfuur in evakostuum met iedereen te kletsen.

GUIDO: Is het als vrouw moeilijker om serieus genomen te worden in de media?

Ann: Veel hangt af van je carrière-instap, de manier waarop je je bekendheid hebt verworven. In mijn geval was dat door mee te doen aan Miss België. Ex-missen hebben doorgaans inderdaad wel wat problemen om serieus genomen te worden. Mannen die op tv komen, stralen automatisch een wat grotere sérieux uit, of ze hoeven er in elk geval niets extra's voor te doen. Van vrouwen wordt nog altijd verwacht dat ze hun credibiliteit aantonen. Hun geloofwaardigheid moet nog altijd verdiend worden. Maar ik denk dat dat niet alleen in de media zo is. Als een pas afgestudeerde jongen en een pas afgestudeerd meisje een bedrijf binnenstappen, denk ik dat dat meisje zich toch iets meer zal moeten bewijzen. Zeker in economisch-wiskundig-wetenschappelijke richtingen.

GUIDO: Hoe zou dat komen? Een restant van aloude rollenpatronen?

Ann: Als je nagaat hoeveel vrouwelijke executives er zijn ten opzichte van mannen, dan spreekt dat voor zich. Kijk ook naar de verhoudingen in de politiek. Dat is allemaal wel stilaan aan het veranderen, maar ergens blijven er toch altijd nog regeltjes bestaan, opgesteld door mannen (lacht), die ervoor zorgen dat het voor vrouwen extra moeilijk is om die weg in te slaan. Nu kan ik me anderzijds wel voorstellen dat mannen in typische vrouwenberoepen het ook moeilijk hebben om hun ding fatsoenlijk te doen. Ik vind niet direct een voorbeeld, maar het is een feit: mensen doen graag aan hokjesdenken. Iedereen netjes klasseren in een bepaald stramien. Ga maar eens na bij jezelf hoeveel keer per dag je in je hoofd de mensen met wie je omgaat een bepaald oordeel toebedeelt. Ergens is dat ook wel nodig, want we worden dagelijks aan zoveel externe stimuli blootgesteld dat we die hokjes blijkbaar nodig hebben om onze wereld eenvoudiger te maken. Dat werkt echter maar zolang een persoon effectief in zijn hokje blijft zitten. Zodra iemand iets doet wat eruitspringt, schiet het hokjesdenken tekort.

 

"Er zitten twee eieren in mij, en ik wil ze tegelijk leggen."

 

GUIDO: Was het lastig om uit het hokje van missen en badpakkenspecials te geraken?

Ann: Wel, ik doe die dingen eigenlijk wel graag. Voor de badpakkenspecial van P-Magazine een weekje naar het buitenland gaan met een toffe ploeg, dat doe ik graag. Maar ik vind het even leuk om thuis 's nachts op mijn computer teksten te schrijven over reputatiemanagement, het onderwerp van mijn thesis. Ik praat ook graag met mensen over reputatiemanagement, of ik steek al mijn energie in een benefiet voor de kinderen van Rio. Dat zijn uiteenlopende dingen, die in de perceptie misschien onverenigbaar lijken. Als je poseert voor een bepaald blad, wordt niet van je verwacht dat je kunt meespreken over ernstige onderwerpen. Toch blijf ik consequent al die dingen doen. Ik heb lang het gevoel gehad dat ik me moest aanpassen aan de perceptie, maar daar ben ik van afgestapt. Ik wil niet dat mijn job puur afhangt van mijn uiterlijk, want dat is korte termijn en vergankelijk. Ook mijn andere capaciteiten wil ik cultiveren en laten zien, zodat ik op langere termijn mijn job met plezier kan blijven uitoefenen. Maar ondertussen word ik nog altijd gevraagd voor die lichtere dingen, en die doe ik met evenveel plezier. Vroeger dacht ik dat ik een keuze moest maken, dat ik één duidelijke koers moest varen. Maar ik vind mezelf nog te jong om alleen maar serieus te zijn. Ik heb nu nog de kans om al die leuke dingen te doen, dus waarom niet?

GUIDO: Beschouw je die serieuzere kant van jezelf als een soort levensverzekering?

Ann: Nee, ik spaar mijn ernstige kant niet op voor later, wanneer het gedaan zal zijn met fotoshoots en dergelijke. Ik wil vandaag al een evenwichtige combinatie van de twee. Eigenlijk zitten er twee eieren in mij, en ik wil ze tegelijk leggen. (lacht) Als ik me maar in één van die twee aspecten van mezelf kan uitleven, voel ik me enigszins tekortgedaan. Maar het is niet zo dat ik heel strategisch bezig ben met mijn carrière te plannen op lange termijn. Ik doe veel uiteenlopende dingen, omdat ik nu eenmaal zo ben.

 

"Toen ik achttien was, leek dit leven me totaal onbereikbaar."

 

GUIDO: Je hebt lange tijd studeren en werken gecombineerd. Is er een grote last van je schouders gevallen nu je eindelijk bent afgestudeerd?

Ann: Toen ik nog studeerde, kreeg ik soms jobs aangeboden terwijl ik eigenlijk moest blokken. Ik deed dat werk dan meestal wel, maar niet met volle plezier, omdat ik altijd met die studies in mijn achterhoofd zat. Ik kon er niet honderd percent van genieten, en ik kon me ook niet helemaal concentreren op de job . Soms vraag ik me af hoe ik dat allemaal heb kunnen combineren. Ik kan wel een tijdlang een vrij hoge druk aan, met desnoods werkdagen van 20 uur. Daarna krijg ik dan mijne klop , maar voor een tijdje lukt dat. Maar nu de studies gedaan zijn, kan ik echt genieten van mijn werk, en dat is nieuw voor mij. Nu kan ik na een opnamedag tenminste nog mee iets gaan eten, in plaats van meteen naar huis te gaan om te blokken.

GUIDO: Hoe stelde je je leven voor toen je achttien was?

Ann: Ik dacht dat ik ondertussen getrouwd zou zijn en twee of drie kinderen zou hebben. Ik zou mezelf zien werken in een reclamebureau ergens in de Kempen, niet te ver van Mol. Ik zou in elk geval nooit geloofd hebben dat ik nu doe wat ik doe. Dit soort leven leek me totaal onbereikbaar toen ik achttien was.

 

(HDP)