The Hickey Underworld
"Wij waren gelukkig heel lelijke kinderen."
GUIDO: Is Werchter op zondag openen iets speciaals?
Jonas Govaerts: Het was een gerucht dat we op Werchter mochten spelen. Het lastige was dat het op hetzelfde moment zou zijn waarop Mastodon speelt, dat vonden we meteen al een stuk minder. De line-up is ondertussen wel veranderd, denk ik. Ik hoop het.
Younes Faltakh: Probeer de Mastodon-vibe maar eens over te krijgen om halftwee ’s middags, als iedereen net wakker is.
Jonas: Maar ook Pukkelpop natuurlijk! De derde keer! Les Ardentes ook.
Younes: Rock Herk, heel leuk en volledig gratis. Goeie vibe daar, vorig jaar Battles gezien, heel mooi. Beste show van vorige zomer, zeker!
Jonas: Amen Ra, ook altijd heel sterk.
GUIDO: Zijn jullie zelf festivalfans?
Jonas: Pukkelpop is opnieuw een goeie affiche.
Younes: Werchter ook, zeker de dag waarop wij spelen. Mastodon, NIN, Milk Inc., Mars Volta, Metallica...
Jonas: Da’s niet zo goed hé. Zou jij naar NIN gaan kijken als die gewoon ergens kwamen?
Younes: Nee, want da’s altijd meteen uitverkocht! ‘I want to fuck you like an animal…’
Jonas: ik ga ook liefst op de luxemanier. Met de wagen naar het festival en de wagen terug. In geen fucking tent of zo!
GUIDO: Heb je dat nooit gedaan?
Jonas: Nooit eigenlijk.
Younes: Als tieners wel.
Jonas: We hebben op Pukkelpop wel eens in/op de meest oncomfortabele tent ooit geslapen. De meest oncomfortabele nacht ook. Verschrikkelijk.
Younes: Die twee plankjes die we daar gelegd hadden? En die kartonnen plaat?
Jonas: Samen met een typ die nadien een kinderverkrachter bleek te zijn! Maar wij waren gelukkig heel lelijke kinderen.
GUIDO: Wat was jouw eerste festival, Jimmy?
Jimmy Wouters: Dour. Verschrikkelijk. Ik was dertien en mee met mijn grote broer, het hele festival. Al die mensen... (huivert) Dat was toen al, vóór mijn puberteit. (iedereen lacht)
Jonas: Hij haat mensen, en daar waren er véél!
Jimmy: Te veel mensen. Het was er zanderig en warm. De hel.
GUIDO: Heb je toch van iets kunnen genieten?
Jimmy: Er was één grappig moment, toen ik van mijn broer een T-shirt kreeg met daarop de tekst ‘I’m oddly normal but strangely strange’. Daar was ik supercontent mee. Zo heb ik toch even geglimlacht op die vijf dagen.
GUIDO: Wat is dan wel een leefbaar festival?
Jimmy: Ik zou maximum tweehonderd tickets verkopen. Verspreid op een supergroot terrein.
Younes: En acht podia!
Jonas: Gewoon het publiek afschaffen.
Jimmy: En het eten goedkoper. En beter, en meer vegetarisch.
GUIDO: Wat was jouw eerste festival, Jonas?
Jonas: Schoolrock. Met de Evil Superstars. Daar spelen we morgen opnieuw, in Kontich. Ik zat nog in de lagere school. En mijn eerste keer Werchter toen ik twaalf was. Naar Neil Young en zo, mijn moeder was er bij.
Younes: No way! Jij had al een leven voor ik langskwam?!
Jonas: Op Schoolrock was ik tien. Ik had wel vrienden, maar we waren daar niet met een hele ploeg of zo.
Younes: Zoals de uitvinders van de ‘Oooeeerrre!’-kreet, bedoel je.
(samen) ‘Hhhooooeerrrreee!’
Younes: Wie heeft dat uitgevonden?
GUIDO: Zeker West-Vlamingen!
Jonas: Ik denk het ook. Het is onze ambitie een riff te schrijven zoals The White Stripes met ‘Seven Nation Army’. Zelfs als je heel zat bent, zingt heel het publiek die nog luidkeels mee.
GUIDO: Wat is jullie beste ervaring als luisteraar op een festival?
Jonas: The Pixies op Werchter was zalig.
Younes: Quicksand, Pukkelpop ’97.
Jonas: Mothertongue, een heel goeie ontdekking.
Younes: Barkmarket, Pukkelpop ’94, mijn eerste festival trouwens!
Jonas: Dat was ’96.
Younes: Nee, ’94! Grof geld, kom!
Jonas: Vijfhonderd oude Belgische franken. (ze hebben allebei gelijk: Barkmarket speelde in 1994 én ‘96 - LAD)
Jonas: Goed jaar, ’96: Candlebox, Victims Family, Senser...
Younes: Dat was allemaal in ’94. (inderdaad: Pukkelpop 1994 - LAD)
Jonas: Die maken het meest indruk, als je nog zo’n jonge kid bent. Tricky ook.
Younes: Samen met hem raar genoeg, maar hij lijkt het zich anders te herinneren. (lacht)
Jonas: In ’96?
Younes: ’94!
Jonas: Een beetje een Donnie Darko-situatie.
GUIDO: Survivaltips voor de festivals?
Jimmy: Niet gaan! (gelach)
Jonas: Een paar maanden op voorhand de weide opgaan, een gat graven en daar van alles in begraven. Kan je goeie zaken doen tijdens het festival! Passen vervalsen, ook een goeie. Dat is wel heel moeilijk geworden.
GUIDO: Wat is jullie droomfestival?
Jonas: Newborn Neurotics mogen openen. Dan Jesus Lizard, en die spelen alleen muziek van vóór hun laatste twee platen.
Jonas: Metallica speelt, maar er staat niks op tape. Lars Ullrich kan écht drummen. Alex Agnew mag tussen de bands door zijn grappigste sketch doen, namelijk optreden met Diablo BLVD. (hilariteit) Nog altijd zijn beste joke. Ik weet gewoon niet of je die band serieus moet nemen. Hij doet vooral heel erg Danzig na.
Younes: Voor mij is The Jimi Hendrix Experience de hoofdact, bang erin!
Jimmy: Led Zeppelin!
Jonas: Akkerpop, waar we zelf speelden. Dat had zijn naam niet gestolen. We speelden op een soort mestkar.
Younes: Wonderfestival! Het festival dat nooit is doorgegaan! Er waren grote acts geboekt. Op de dag van het festival hebben de grote sponsors zich teruggetrokken.
Jonas: De Antwerpse tegenhanger van Pukkelpop, met een indrukwekkende affiche en drie podia, op Linkeroever. Er speelde niemand van die groepen nog, er was ook nagenoeg niemand op het festival zelf, heel vreemd. Wij hebben toen wel gespeeld.
Younes: Girls against boys…
Jonas: Magnapop, die hebben gespeeld. Er liep meer security rond dan festivalgangers. Eigenlijk was het wel plezant.
Jonas: We hebben wel één iemand die ons heeft gezien op Wonderfestival, en die sindsdien grote fan is en nog altijd naar heel veel shows komt.
The Hickey Underworld
Dat het kan en dat het werkt, is op zich al dé verdienste van The Hickey. Dit op Werchter krijgen, deze plaat maken, nonchalant rond zich klauwen en onderweg meedogenloos fans maken. Eigenlijk is het de plicht van elke zichzelf serieus nemende liefhebber van eigenzinnige muziek, pit, lef, vuur en heerlijk ruw talent om keer op keer post te vatten voor het podium van The Hickey Underworld. Het is een magische mix van zottigheid, als de beste spasmerende momenten van Evil Superstars, de meest ongrijpbare kwikkantjes van witgloeiende grunge (Nirvana’s Howie Weinberg masterde dit magma). Pop die fantastisch subtiel schuilt onder de lagen razend geweld (Das Pops producerverdienste) en simpelweg een losgeslagen brok energie die vooral door zanger Younes in bedwang wordt gehouden, dan weer rauw heerlijk huilend mag toeslaan tot je kop barst. Voorbeeld? ‘Of asteroids and men/plus added wizardry’, de zes minuten durende gitaarbom die swingt, funkt, rockt, raast, halt houdt en zich in gang trekt naar manisch rammen, slaan, beuken en tieren als finale. Bedankt heren, jullie hebben er een fan bij!
(LAD)