Buraka Som Sistema

 

Kalaf Angelo: Hélemaal anders, een volledig nieuwe ervaring, ik zweer het je! We vertrekken natuurlijk vanuit het album. Niet iedereen begrijpt Portugees, onze sound is nieuw, dus om die twee struikelblokken te overwinnen, moeten we de beste show neerzetten die er is. We spelen elke show alsof het onze laatste is, we gaan iedere keer helemaal voluit. En we krijgen iedere keer dezelfde waanzinnige energie terug van het publiek. Ik wil niet hautain klinken, want dat zijn we niet, maar we zijn al een heel aantal jaren bezig met onze kunst te verfijnen en we weten echt wel hoe we het vuur in de show smijten.

Kalaf: Het enige rare dat we de laatste tijd meemaken is dat er heel wat Portugezen naar onze shows komen. Op zich is dat natuurlijk niet raar, wel vreemd is dat ze echt Portugese vlaggen meebrengen en Buraka als Portugees eigendom claimen en roepen dat we Portugees moeten zingen. Redelijk idioot gedrag. Da’s vreemd en ook helemaal niet wat wij willen. Wij zijn een groep voor iedereen, voor de wereld. Wij zijn geen vlaggenzwaaiers! Onze taal is muziek.

Kalaf: Voor het album er was hadden we eigenlijk al op de grootste festivals gespeeld. Glastonbury, Roskilde - daar spelen we dit jaar trouwens opnieuw - Fujirock in Japan, Coachella - daar komen we net vandaan - en natuurlijk ook Pukkelpop, da’s de eerste keer.

Kalaf: Dat hangt af van de vorige nacht. (lacht) Coachella was wel heel leuk, we zijn er het hele weekend gebleven. De backstage is daar ook gemaakt om net die mensen die je leuk vindt terug te zien. Ze maken er kleine hoekjes en plekjes, tuintjes waar ze gelijkaardige artiesten samen een loge geven en plaats om te chillen, da’s leuk. Als je zolang onderweg bent, zijn dat op den duur allemaal vrienden. Diplo, Peanut Butter Wolf, de gasten van Ed Banger, Steve Aoki’s label Dim Mak, heel leuk. De show van Crookers was pure waanzin, een van de beste shows die ik ooit gezien heb, fantastisch! Ik ben altijd heel onder de indruk van wat je met een paar draaitafels en twee man kan, die kracht is ongelooflijk. The Presets waren ook super! Zoals Justice. Wij zitten ook in die beweging. Een show die én dance én rock is. Wij groeiden op in de 90’s, wij houden ook van Rage Against the Machine, de magie van de grungebands, de energie van Redman, Method Man en de knal van The Prodigy. Daar voegen we dan onze Afrikaanse ritmes, wat kuduro en veel vuur aan toe! Ik heb ook een eindeloze bewondering voor muzikanten die het op zijn eenvoudigst doen. The White Stripes, The Ting Tings. Goeie songs en de meest verfrissende muziek en shows.

Kalaf: (lacht) Als ik het publiek zover kan krijgen dat ze vergeten wie ze zijn. Dat ze zichzelf durven loslaten en als een bende gekken met ons dansen, feesten, razen. Iedereen wil tegenwoordig zo eindeloos cool zijn. De juiste, propere sneakers, het juiste kapsel en dan maar op een show gaan staan en doen of het je geen hol interesseert. We mogen niet vergeten plezier te maken.

Kalaf: ik heb een jazz-, spoken word-, dance-, Afrikaanse achtergrond. Daarmee kan je op zich al een eind weg. Ik hou zielsveel van crossovers, bands die verder durven gaan waar anderen stoppen. Martin Medeski Wood uit New York zou ik zeker op mijn podium willen. Hoe die gasten omgaan met de grenzen van jazz-hiphop is fenomenaal, en zo ver weg van de platgetreden paden. Flying Lotus ook. Het beste uit de Engelse scene. Het tempo waarmee in de UK nieuwe genres ontstaan, is waanzin. Muzikanten die risico’s durven nemen. Zoals Kanye West met zijn laatste plaat heeft gedaan, dat moet je durven. En als fan vertrouw je je muzikant.

Kalaf: Drink veel water, kleed je licht, laat je beste sneakers op het rek en laat je cool ook maar thuis!

Sambastep, soca-dhd, neuro-eroswing? Nee, ‘t is kuduro, ofte 'harde, strakke kont' op zijn simpelst vertaald. Omdat je na een setje dansen op deze Portugees-Angolese dancewaanzin driedubbel zoveel zwierspieren in je kont hebt als voordien, en je er alleen maar cum laude uitkomt als die billen trillen zoals die van Buraka het willen! M.I.A. heeft hun talent geroken en komt samen met een clubje kuduro-peoples meezingen en zinderen. Harde hiphopbeats, snedige dancebeats, een koortsige mix van zouk, samba, soca-ragga, ’t is ongetwijfeld dé sound van deze zomer! Wie stil blijft staan bij 'Kalemba, Wegue Wegue!' is op zijn minst klinisch dood. Prop dit in een paar festivaltenten deze zomer, en het dak gaat er harder af dan een set van Justice, Faithless of de overgehypete Crookers. Kuduro is volgens ons niet zo’n flut zeepbel, maar sexy, fris, hard en nodig!