Workaholic Sven Speybrouck

Terwijl vakbonden verwoed onderhandelen over werkduurverkorting en nogal wat werknemers worstelen met een burn-out, zijn er ook mensen die maar niet genoeg krijgen van hun job. Ze staan op met hun werk, gaan ermee slapen, en 's nachts dromen ze ervan. Zeven dagen op zeven. And they love it. Het zijn workaholics, en GUIDO probeert een gaatje te prikken in hun overkokende agenda.
 
 
"Eigenlijk zouden vakantiejobs voor volwassenen moeten bestaan, dan kan je alles eens uitproberen."
 
De gezondheid van Herman Van Molle liet niet toe dat hij dit jaar de Canvascrack zou presenteren. De man die na 12 seizoenen op Van Molles stoel ging zitten, heet Sven Speybrouck, die de opnames al na een paar weken vergeleek met een triatlon. Dat is nog niet alles, want daarnaast vond Sven ook nog de tijd om samen met de pittig genaamde culinair journalist Wouter Klootwijk op zoek te gaan naar de oorsprong van ons eten in De Wilde Keuken, een programma dat later dit najaar op Canvas zal worden uitgezonden. En uiteraard maakt hij ook nog radio. Is Sven Speybrouck een workaholic? GUIDO zoekt het uit.
 
GUIDO: Weet je nog wat je wou worden toen je tien jaar was?
Sven: Eigenlijk niet, maar toen ik een jaar of vijftien was, wist ik dat ik radio wilde maken. (denkt na) Maar nu je het zegt, ik was daar als tienjarige ook al enigszins mee bezig. Ik herinner me vaag iets met cassettes en vinylsingletjes. Radiootje spelen, op woensdagnamiddag, met vriendjes. Al die vriendjes hebben ondertussen een ernstig beroep, en ik ben radiomaker geworden. Dat was echt mijn droom. Radio maken, daarvoor moest alles wijken. (mijmert) Weet je welk beroep ik ook wel zag zitten als kind, en vandaag eigenlijk nog altijd? Rondrijden met de vuilniskar. Heel de dag buiten, en je mag achteraan die stoere vrachtwagen hangen terwijl hij rijdt. Eigenlijk zouden vakantiejobs voor volwassenen moeten bestaan, dan kan je zulke dingen eens uitproberen. Een maand bij de vuilniskar, een maand bij de brandweer...
GUIDO: Heeft je radiodroom mee je studiekeuze bepaald?
Sven: Ik heb Germaanse gestudeerd, toen dat nog Nederlands, Engels en Duits was. Dat was oké, maar het had evengoed pol&soc kunnen worden, of geschiedenis. Voor geschiedenis had ik gelezen dat je Latijn moest kennen, en dat deed ik niet. Achteraf bleek dat helemaal niet waar te zijn, maar soit. En ondertussen bezig blijven met radio: ik had al wat materiaal gekocht, leerde wat knippen en plakken...
GUIDO: Bij een vrije radio?
Sven: Nee, dat heb ik nooit gedaan. Mezelf Rudy Van Vlaanderen noemen, dat zag ik niet echt zitten. Ik wist al redelijk vroeg dat er maar één radiohuis was waarvoor ik kon en wilde werken, en dat was de openbare omroep.
GUIDO: Hoe heb je daar gesolliciteerd?
Sven: Proberen hé. Zagen en bellen en leuren. Ik had mezelf op voorhand tien jaar gegeven. Ik zette me schrap voor een lange rit, want in dit vak zijn velen geroepen en weinigen uitverkoren. Wel, het heeft zeven jaar geduurd voor ik bij de radio aan de slag kon. Daarvóór was het ofwel niet goed genoeg, of ze vonden me niet tof, of ze vonden het wel goed, maar ze hadden niemand nodig.
GUIDO: Waar heb je dan die zeven jaar van geleefd?
Sven: Ander werk. Korte opdrachten waar ik me tijdelijk op concentreerde, terwijl ik in mijn achterhoofd bleef denken: jij moet wel radio maken hé man!
GUIDO: En op een dag lukte het.
Sven: Dat voelde super! Ik ging achter die micro zitten en ik voelde: dit is het. Het rare is dat je er niet eens bij stilstaat dat het wordt uitgezonden. Ik voel me soms betrapt als mensen zeggen dat ik vorige week dit of dat heb gezegd op de radio. Jij hebt dat gehoord of wat? Dat was wel een intiem gesprek tussen mijn gast en ik in de studio! (lacht) Tja, als ik 300.000 luisteraars heb, hoeveel keer de wei van Werchter is dat? Ik kan me dat niet voorstellen. Stel dat ik op Werchter op het podium zou zitten en heel die wei staat te luisteren naar wat ik zeg. Dat is heel surreëel, als je erbij stilstaat. Terwijl het daar eigenlijk wel op neerkomt.
 
De stoel van Van Molle
 
GUIDO: Hebben ze je van de radio naar de televisie moeten sleuren?
Sven: Als je een tijdje voor de radio werkt, komen ze je vragen voor van alles en nog wat op tv. Er wordt vaak gevist in de radiopoel. Voor de meeste dingen heb ik feestelijk bedankt, omdat het me niet aansprak, of omdat ik niet weg wou van hetgeen waarmee ik bezig was op de radio. Maar op den duur komt er dan toch een voorstel dat je intrigeert, en dan ben je vertrokken. Tv is een heel ander vak. Veel technischer dan radio. Eigenlijk ook artificiëler. Je bewegingsruimte is kleiner. Ik heb het vak geleidelijk aan geleerd, omringd door de juiste mensen. Een heel leerproces. Ik vind tv leuk om erbij te doen, maar ik zou niet in een zwart gat vallen mochten ze me mijn televisiewerk afnemen. De radio, dat is iets anders. Dat mogen ze me nooit afnemen.
GUIDO: Herman Van Molle vervangen... Euh, ik gebruik bewust niet het woord 'opvolgen'?
Sven: Terecht!
GUIDO: Herman Van Molle vervangen lijkt me geen dankbare klus.
Sven: Nee? Waarom niet? Ik hoefde helemaal niets te veranderen aan de Canvascrack. Stel dat ze me hadden gezegd dat de Canvascrack versleten was, en Van Molle te oud, en dat ik de boel moest komen verjongen en vernieuwen. Daar zou ik enorm zenuwachtig van zijn geworden. Misschien had ik dat zelfs niet willen doen. De Canvascrack is niet versleten, en die ouwe Van Molle doet dat heel goed. Alleen kon hij nu even niet, dus iemand moest hem vervangen. Dat doe ik graag, maar van het format ben ik afgebleven. Ik spring gewoon even in.
GUIDO: Volgt Van Molle vanuit zijn Zweeds hersteloord waar je mee bezig bent?
Sven: In alle eerlijkheid: ik weet het niet. Misschien hebben ze wel een speciale glasvezelkabel naar Zweden gelegd en volgt hij alles via een intercom waar ik geen weet van heb. (lacht) Nee, Herman wil momenteel vooral met rust worden gelaten.
GUIDO: Is nieuwsgierigheid een drijfveer in de dingen die je doet?
Sven: Dat denk ik wel. Bij tv moet je dikwijls wachten en dingen opnieuw doen, en vaak voel je het effect pas een jaar later, na een heel proces van montage en colourgrading enzovoort. Bij radio is de impact veel directer. Maar ik doe toch tv, omdat ik inderdaad nieuwsgierig was om het eens mee te maken, om te ondervinden hoe dat werkt.
GUIDO: Dingen opnieuw doen, gebeurt dat bij de Canvascrack ook?
Sven: Uiteraard.
GUIDO: Moet een kandidaat dan soms zijn fout antwoord herhalen?
Sven: (kijkt geamuseerd) Dat gebeurt.
GUIDO: Je meent het? Zegt die dan niet: vergeet het maar Speybrouck, deze keer geef ik het juiste antwoord?
Sven: (lacht) Nee, als een kandidaat die vernedering moet ondergaan, dan is het omdat de tafel bij het wegdraaien vastliep, of omdat het licht uitviel. Ja, dat is al een paar keer gebeurd. Dan moet ik vriendelijk vragen: zou u deze stommiteit eens willen herhalen alstublieft? En dat doen ze dan ook. Canvascrack-kandidaten zijn beleefde mensen.
GUIDO: Als binnen een paar maanden een gespierde, gebruinde, herboren...
Sven: ... en ontsnorde Herman Van Molle?
GUIDO: (lacht) Ja, als die opduikt op de VRT en zegt: Sven, wegwezen, ik ben terug. Dan sta je glimlachend je plaats weer af?
Sven: Absoluut. Sterker nog: ik ga ervan uit dat dat zal gebeuren. Afgezien van dat gespierd, gebruind en ontsnord dan.
 
(HDP)
foto's: VRT