DOSSIER: studentenjobs in het buitenland

Je wil deze zomer een vakantiejob doen, maar je wil ook op reis. Kan je die twee eigenlijk niet combineren? Natuurlijk kan dat. Wij proberen jullie alvast op weg te zetten.

Rijk zal je er niet van worden, maar als je in het buitenland af en toe de handen uit de mouwen steekt, kan je er wel (een deel van) je reis- en verblijfkosten mee terugverdienen.

 

Mag ik zomaar in het buitenland werken?

 

Als je in het buitenland aan de slag wil, moet je in principe minstens 18 jaar zijn. Binnen de EER (Europese Economische Ruimte) is er vrij verkeer van werknemers, dus je hebt er geen werkvergunning nodig, en je kan je inschrijven bij de gewone arbeidsbureaus, zoals de VDAB bij ons.

 

Avonturiers die buiten de Europese grenzen hun geluk willen beproeven, hebben een werkvergunning of een visum nodig. Zo hebben Canada, Australië en Nieuw-Zeeland voor jongeren een speciale 'working holiday'-overeenkomst met België. Voorwaarden kunnen worden aangevraagd in de desbetreffende ambassade. Adressen van ambassades vind je op www.diplomatie.be .

 

Organisaties

 

Tal van organisaties kunnen je op weg helpen. Meestal gaat het over 'werk & reis' programma's die bedoeld zijn om het land en de cultuur beter te leren kennen. Geld verdienen staat niet centraal, maar je kan je loon wel gebruiken om je reis- en verblijfskosten te betalen. Het werk zelf bestaat meestal uit jobs waar geen ervaring voor nodig is, zoals horeca, toerisme of landbouw.

 

In Vlaanderen kloppen jongeren met buitenlandse plannen eerst en vooral aan bij de overkoepelende vzw Jint ( www. jint .be ). Je kan ook terecht bij organisaties zoals WEP ( www.wep.org ), AFS ( www.afsvlaanderen.be ), YFU ( http://yfu.emseli.be ), Connections (ISIC) ( www.isic.be ) of Language and Travel ( www.langtra.com ). Ze helpen je met een plaatsje, de wettelijke paperassen, de werkvoorwaarden en de verzekeringen.

 

Het heft in eigen handen

 

Wie de koe bij de horens wil vatten en zelf zijn eigen jobtrip wil regelen, zal merken dat het niet moeilijk is om vacatures te vinden. Maar het loont toch de moeite om eerst bij de Eures-consulent je oor te luisteren te leggen als je in Europa een job zoekt. Niet alleen hebben die een vacaturedatabank met vakantiejobs in heel Europa, maar ze kunnen je ook veel adviezen geven over leef- en werkomstandigheden, belastingen, mutualiteit, rechten en plichten enzovoort. Alle info over de Eures-diensten kan je nalezen op www.europa.eu.int/eures .

 

Rondsurfen is sowieso een goed idee om je grenzen te verleggen. Goede plaatsen om de zoektocht te beginnen zijn onder andere VDAB ( www.vdab.be ), StepStone ( www. stepstone .com ), Job@ ( www.jobat.be ), EuroGraduate ( www.eurograduate.com ), of Megajob ( www.megajob.be ) voor Europa, en Jobs Abroad ( www.jobsabroad.com ), Monster ( www.monster.be ), Overseas Jobs ( www.overseasjobs.com ) of The Riley Guide ( www.rileyguide.com/internat.html ) voor mensen met wereldwijde ambities. Voor potentiële reisanimators zijn de sites van de grote touroperators TUI ( www. tui .be ) en Neckermann ( www.neckermann.be ) uitgelezen zoekplaatsen.

 

 

Julie werkte op de Formule 1 in BAHREIN

 

Julie Hofman, een Vlaamse studente die in Duitsland woont, begint binnenkort aan een carrière als lerares lager onderwijs, maar eerst trok ze naar de Formule 1 van Bahrein.

 

"Ik ben ingeschreven bij een Duits uitzendbureau. Een vriendin van mij was al een paar keer naar Bahrein geweest voor de Formule 1, en ze had gevraagd of ik niet mee wou. Ik heb me kandidaat gesteld en werd uitgekozen. We logeerden in het Gulf Gate Hotel in de hoofdstad Manamah, en we werkten in de VIP-loges, vlak naast de start en de pits. De catering wordt er gedaan door een bekende Duitse firma, vandaar dat ze vooral met Duitse meisjes werken.

 

Het waren heel lange werkdagen. We stonden op om 4 uur, begonnen om 7 uur en werkten door tot 19 uur. 's Avonds zaten we met iedereen nog wat samen, en we gingen naar het winkelcentrum of de soeks. Het was wel interessant en soms ook indrukwekkend, maar jammer genoeg had je niet veel tijd om echt veel te zien of mee te maken. De volgende dag moest je weer vroeg op en je voeten deden soms echt pijn van de hele dag recht te staan en rond te lopen.

 

De grootste verschillen tussen Europa en Bahrein zijn de mensen en de kledij. Veel vrouwen lopen daar rond in een boerka, en de mannen in lange witte gewaden . Opvallend was dat er 's avonds geen vrouwen te zien waren op straat, want Bahrein is een echte mannenmaatschappij. En die hele cultuur van afbieden is in het begin ook wat wennen.

 

Als vakantieoord denk ik dat er in Dubai meer te zien is, maar om te werken zou ik zeker en vast nog naar Bahrein willen terugkeren."

 

 

Bram werkt op een universiteitscampus in de VERENIGDE STATEN

 

Student business management Bram Daelemans wil na zijn studies in de VS blijven plakken.

 

"Al van toen ik 10 jaar was, wist ik dat ik naar de VS wou gaan. Mijn papa had het al gedaan toen hij jong was en ik wilde hetzelfde. Met AFS ben ik voor een jaar als uitwisselingsstudent naar Port Washington in Wisconsin getrokken, slechts 40 minuutjes rijden van waar mijn papa 30 jaar geleden zat. Ik logeerde bij een familie met vier kinderen: twee broers en twee zussen. Ik ging naar school met hen en deed ook aan sport: voetbal, veldloop, zwemmen en atletiek.

 

Gedurende dat jaar kwam ik tot de conclusie dat ik het daar leuker vond dan in België. Ik ben naar scholen beginnen te zoeken, en toen ik Carroll College in Waukesha, Wisconsin had bezocht, besefte ik dat dit was wat ik wilde doen. Ik heb er net mijn derde jaar beëindigd, en heb nog één semester te gaan voor ik afstudeer. Ik werk 14 uur per week in het admission office van de unief, waar ik onder andere toekomstige studenten een rondleiding van de campus geef. Ik woon in een huis met vijf andere voetbalspelers en zorg voor mijn eigen eten en voorzieningen.

 

Vorige zomer heb ik een tijdje gewerkt bij een bedrijf in Californië. Mijn papa en de baas zijn goede vrienden en ik logeerde dan ook bij hem. Tijdens die job deed ik import, export, klantenservice, verkoop, inventarisering, enzovoort. Elk aspect van het bedrijf dus. Ik heb net mijn derde sollicitatie achter de rug bij een bedrijf hier in Milwaukee voor een job deze zomer. En hopelijk ook voor na mijn studies, want ik zou graag in de Verenigde Staten blijven."

 

 

Kristin werkte in een discotheek in ZUID-AFRIKA

 

Kristin Van Damme studeert journalistiek en heeft zich in de Zuid-Afrikaanse nachtwereld ingewerkt.

 

"Ik ben heel toevallig op het idee gekomen. In een wachtzaal van het CLB lag een foldertje over studeren in het buitenland, en hoe meer ik erover nadacht, hoe meer ik wou vertrekken. Zuid-Afrika was het enige land in Afrika dat nog beschikbaar was, dus de keuze was snel gemaakt. Het hele proces heeft ongeveer anderhalf jaar geduurd, van beslissing tot vertrek. WEP heeft voor mij een gastgezin geregeld, een verzekering en een contactpersoon ter plaatse. Ik had eigenlijk gevraagd om mijn laatste jaar middelbaar in het buitenland te mogen doen, maar dat ging niet omdat de schooljaren daar beginnen in januari en lopen tot december. Op eigen houtje heb ik ter plaatse een job in een discotheek gevonden.

 

Ik had eigenlijk niet veel verwachtingen toen ik vertrok. Ik had wel al gehoord van apartheid en Nelson Mandela, maar voor de rest niks. Ik ben in Johannesburg beland, in een uitgedroogd township . Ik kwam daar terecht in een kast van een huis, met vier slaapkamers, een enorme stereoketen… Maar na een paar dagen werd me iets duidelijk. Toen ik arriveerde, gaven ze een grote barbecue met enorm veel eten. Maar toen het op was, bleef er geen geld meer over. In mijn gezin aten ze bijna niks anders dan pop , een soort poederpuree, totaal smaakloos. Dat eten ze bijna elke dag omdat het vrij voedzaam is, samen met tomaten en ajuinen . En er wordt eigenlijk alleen maar 's avonds gegeten.

 

Ruim een jaar na mijn vertrek ben ik teruggekeerd, maar niet naar de discotheek. Mijn familie daar wist niet dat ik kwam, dus toen ik aan de deur stond, was het heel emotioneel. Het meeste mis ik de lach van mensen. Ondanks het feit dat wij het hier veel beter hebben, lachen de mensen in Zuid-Afrika veel meer. Ik werd er meegezogen in die positieve sfeer. Hier is het leven veel gehaaster en bedrukter. Zuid-Afrika is echt een lachend land, iedereen is er tevreden."

 

 

Myriam deed allerhande jobs in AUSTRALIË

 

Myriam Beeckman jobhopte vijf maanden lang haar weg door het land down under .

 

"Ik heb een tijdje gewerkt als medisch secretaresse, maar ik wist altijd al dat ik leerkracht wou worden. Ik heb daarom avondschool gevolgd, en tussen twee jobs door was er het perfecte moment om een verre reis te maken. Ik heb WEP gecontacteerd, en zij hebben mij geholpen met papierwerk zoals verzekeringen, tickets en brochures, en ze hebben mijn slaapplaats gezocht voor de eerste week. Zo kon ik zonder zorgen vertrekken.

 

Mijn eerste job in Australië was een baantje in een McDonald's, in een feeststadje in het noorden. Omdat ik niet wou vastroesten op één plek, ben ik opnieuw beginnen te plannen met de hulp van de reisgids Lonely Planet . Ik heb zeiltrips gedaan, met onbekenden in een 4x4 rondgetrokken, enzovoort. Echt reizen en genieten dus. Meer noordelijk ben ik op een boerderij terechtgekomen, waar ik zes weken courgettes heb geplukt. De fruitpluk staat bij backpackers bekend als een vlugge manier om geld te verdienen. Het is ook gewoon een leuke ervaring. Ik leefde toen in een goedkoop prefabhuisje, zonder al te veel luxe en omringd door dieren. Ik voelde me als een kind dat een nieuwe speeltuin ontdekt: "Wat ligt daar nog? Morgen ga ik daar naartoe!"

 

De eerste maand terug thuis in België was super, ik zag iedereen terug. Maar dan ben ik in een zwart gat gevallen. Ik had geen doel meer. Mensen rondom mij trouwden en kregen kindjes, en ik moest zelfs nog op zoek naar een vriendje. Ik had mijn leven hier op pauze gezet, maar het leven van mijn vrienden en familieleden had niet stilgestaan. Ik had enorm veel gemist.

 

Ik wil absoluut nog wel eens terug om Nieuw-Zeeland en het westen van Australië te bezoeken, daar is de natuur nog puurder en nog ongerepter. Maar niet meer voor zo'n lange tijd. Die vijf maanden waren juist lang genoeg. Na een tijdje wou ik mijn leven gewoon weer oppakken."

 

(SVR)

 

Nele werkte in een hotel in GRIEKENLAND

 

Studente archeologie Nele Matthys bleef in haar Grieks vakantiehotel werken.

 

"Ik ben daar eigenlijk heel stom opgekomen. Ik ging op reis met een vriendin van mij, en we hadden eigenlijk elders geboekt, maar door overboeking kwamen we in een hotel terecht vol met families met kinderen. Op het personeel na waren wij de enige jonge mensen.

 

Het was de bedoeling om een luilekkervakantie te hebben. We deden heel de dag bijna niks, en 's avonds bleven we wat hangen aan de bar. Op onze laatste dag zijn een aantal van de personeelsleden plots vertrokken, dus kwamen ze personeel tekort. Mijn vriendin vroeg me waarom ik daar niet bleef werken, omdat ik toch al ervaring had in de horeca. Dat bleek te kunnen, maar ik mocht pas de week erop beginnen. Ik ben dan een week naar huis gegaan en daarna ben ik opnieuw naar Zakynthos vertrokken. Ik had eigenlijk geen plannen hier, en de Gentse Feesten zaten erop.

 

De eerste weken dat ik daar werkte, was ik eerlijk gezegd van plan om het eerste vliegtuig terug naar huis te nemen. Maar na een week of twee zat ik nog alleen met een meisje van de receptie op een kamer. Haar job zat er eigenlijk op, maar ze hielp de bazin met babysitten. Vanaf de derde week ben ik met haar elke dag op stap geweest, heel het eiland rond, want we waren vrij in de namiddag. Het seizoen zat erop, dus je kon overal met de auto naartoe. We hebben heel toffe dingen gedaan, en toen ben ik vergeten dat ik daar eigenlijk helemaal niet graag was. De eerste twee weken waren vreselijk, maar het is uiteindelijk allemaal goed gekomen.

 

Ik wil zeker teruggaan, maar ik weet nog niet of ik zou terugkeren om te werken. Als ik dat doe is het weer zeven dagen op zeven. Ik heb het uiteraard niet voor het geld gedaan, dan had ik wel iets anders gezocht. Het was alleszins meer dan een nuloperatie, en ik ben heel blij dat ik het heb meegemaakt."

 

(SJ)