Het jobparcours van Thomas Vanderveken
In Mercator, elke zondagavond op Eén, kan je zien hoe Thomas Vanderveken - vergezeld van wat hij zelf "de sympathiekste groep kandidaten uit de Vlaamse tv-geschiedenis" noemt - met een historische driemaster het ruime sop kiest op weg naar een onbekende eindbestemming. Hoe geraak je aan zo'n droomjob?
"Reizen voor je job is fantastisch, maar het is geen vakantie."
"Ik heb alleen nog maar chance gehad," zegt Thomas met een brede glimlach. "Ik ben de gelukkigste mens ter wereld." En dat voor iemand wiens televisiecarrière ooit is begonnen als student, bij de opstart van JIMtv.
Thomas: Als kind wou ik Toon Hermans worden. Ik wou verhalen vertellen op een podium, met muziek erbij.
GUIDO: Bleef er op je achttiende nog iets van die jeugddroom over?
Thomas: Eigenlijk wel, want ik ben toen aan het conservatorium muziek gaan studeren. En al vanaf mijn vijftiende bracht ik samen met een maat humoristische teksten van Toon Hermans, Wim Sonneveld, Youp van 't Hek, Hans Teeuwen... Ik speelde piano, hij saxofoon, en we traden meestal op voor bejaarde dames. (lacht) Die betaalden ons dan een kleine onkostenvergoeding en gaven ons te eten. Dat verdiende toch genoeg om eens een nieuwe fiets te kopen.Tegen dat ik 16 of 17 was, moest ik na school onmiddellijk andere kleren aantrekken, de piano in de auto laden - mijn maat had al een rijbewijs - en naar een of ander parochiezaaltje rijden om onze show op te voeren bij de bommaatjes. Dat was voor ons het leukste leven denkbaar. Mijn huiswerk deed ik wel terwijl de bomma's bingo speelden. (lacht)
GUIDO: Een vliegtuig nemen voor Vlaanderen Vakantieland, of met die driemaster uitvaren voor Mercator, voelt dat nog aan als werken?
Thomas: Als je het zo vraagt, heb ik eigenlijk nog nooit gewerkt. Ik ben acht dagen op zeven bezig voor mijn 'werk', maar ik heb nooit het gevoel dat ik iets tegen mijn zin moet doen. Daarvoor is wat ik doe te afwisselend. Maar het is geen vakantie. Op vakantie ga ik met mensen die ik graag heb. Voor het werk vertrek ik met toffe collega's, maar dat is niet hetzelfde. Ik heb ter plaatse een opdracht. Ik vertrek met een koffer vol lege videotapes, en die moeten gevuld raken. Wat ik wel doe, is in elke stad waar ik als presentator kom me het recht toe-eigenen om een uurtje op de fiets te springen, met de kaart op het stuur, om alleen op verkenning te gaan. Gewoon om een beeld te krijgen van die stad, om het gevoel te hebben dat ik er ook echt ben geweest.
GUIDO: Je presenteert een vederlicht programma als Steracteur Sterartiest, maar tegelijk werk je ook voor Klara. Is dat geen eigenaardige spreidstand?
Thomas: Voor mij is dat hetzelfde. Pop en klassiek hebben andere functies, maar het is allebei muziek. Onlangs moest ik voor de Top-75 van Klara een aantal popmuzikanten interviewen, en die bleken redelijk veel van klassieke muziek te kennen. Het omgekeerde geldt ook: de meeste klassieke musici weten wel een en ander over popmuziek. Muziek is een taal die je op veel manieren kunt spreken en die verschillende functies heeft. Popmuziek begeleidt mij in het alledaagse leven, zorgt ervoor dat ik me kan uitleven op de dansvloer, zorgt ervoor dat ik luid kan meezingen in de auto. Maar als ik rustig wil gaan zitten om van muziek te genieten, zal ik eerder voor klassiek kiezen.
GUIDO: Waar wil je staan binnen tien jaar?
Thomas: Ik heb geen grote carrièreplanning. Wat ik nu doe, doe ik heel graag. Als dit mag blijven duren, zonder dat men mij bijvoorbeeld die spreidstand kwalijk neemt, dan zou ik heel blij zijn. Maar één ding vreet een beetje aan me: ik zou graag weer wat meer muziek in mijn leven hebben. Dat mis ik. Maar daar wordt aan gewerkt!
(HDP)