Wine Dierickx en Wouter Hendrickx spelen samen in 'Plan Bart'

In Plan Bart, een Vlaamse romantische komedie van Roel Mondelaers, spelen Wine Dierickx en Wouter Hendrickx een koppel dat actief is in de Brusselse reclamewereld. Zij wil kinderen, hij niet. Ze plundert dan maar haar spaarrekening en betaalt een oude jeugdliefde om haar te bezwangeren.
 
Wouter: "Mijn favoriete scène is gesneuveld in de eindmontage."
 
Wine: "De mijne niet. Het was die copulatiescène."
 
 
Die jeugdliefde heet Bart (uitstekend gespeeld door Jeroen Perceval), een losbol die het geld goed kan gebruiken, want hij wil zijn kans wagen op het wereldkampioenschap luchtgitaar in Osaka, Japan.
 
GUIDO: Is acteren een beetje luchtgitaar spelen?
Wouter: (denkt na)
Wine: Wat bedoel je? Emoties oproepen die er niet zijn, en er toch in geloven?
GUIDO: Exactly.
Wouter: Ik denk dat je het beter zou vergelijken met echt gitaarspelen. Maar ik snap wat je bedoelt.
Wine: Ik ook. Als je acteert, laat je veel gebeuren in je verbeelding, terwijl het er niet echt tastbaar hoeft te zijn.
Wouter: (twijfelt) Mja, maar als je gitaar speelt zonder gitaar... Ik kan niet acteren zonder mijn instrument te gebruiken, want mijn instrument als acteur, dat ben ikzelf.
GUIDO: Nu begin ik te vermoeden dat jij zelf gitaar speelt, Wouter.
Wouter: Ik heb het geprobeerd. (lacht) Ik heb nog privéles gevolgd bij een bluesgitarist in Schaarbeek, maar er is niets van gekomen. Soit.
 
Diep genoeg gaan
 
GUIDO: Als je wordt gecast als de helft van een koppel, ben je dan zenuwachtig om te horen wie de andere helft zal spelen?
Wine: Zenuwachtig is het woord niet.
Wouter: Nieuwsgierig.
Wine: Ja, want het is belangrijk om te weten wie de andere helft is.
Wouter: Uiteraard, en daar word ik dan heel nieuwsgierig naar. Wie je tegenspeler wordt, is mee bepalend voor het eindresultaat. Voor mij kan het ook de doorslag geven om een rol al of niet te aanvaarden.
GUIDO: Hebben jullie samen auditie gedaan voor Plan Bart?
Wine: Nee.
Wouter: Ik heb met veel vrouwen auditie moeten doen, maar dat was nog voor de rol van Bart.
GUIDO: Ah? Gebeurt het dikwijls dat een acteur auditie doet voor verschillende rollen binnen dezelfde film?
Wine: Ik heb dat ook wel eens gedaan, bij Loft, maar dat waren allemaal kleine vrouwenrollen. Voor zover ik me herinner, was dat de enige keer.
GUIDO: Jullie spelen een koppel dat uit elkaar groeit. Er zijn bijgevolg een aantal scènes die jullie alleen moeten spelen, zonder woorden, waarbij je alles moet vertellen met je gelaatsuitdrukking. Is dat het moeilijkst?
Wine: Ik vind alleen spelen niet per definitie moeilijker dan rollen met dialoog. Het gaat meer over de emotie die erachter schuilt. Als je op een zwangerschapstest ziet dat je een kindje verwacht, dan is dat een nogal heftige emotie, zeker in deze film, waar het personage ernaartoe leeft. Dat was niet zomaar een overgangsscène. Dat moest diep genoeg gaan, anders zou het niet geloofwaardig overkomen. In die zin was het wel moeilijk ja.
Wouter: Daar kan ik me bij aansluiten. Het is niet zo dat ik scènes opdeel in 'moeilijk' en 'gemakkelijk', of in 'gesproken' of 'stilzwijgend'.
GUIDO: Waar heb je het meest aan als acteur: een personage dat ver van je afstaat, of een waarmee je je makkelijk kunt identificeren?
Wouter: Ik bekijk het altijd als een personage, maar je kruipt wel in die huid via jezelf. Daarbij neem je onvermijdelijk een groot stuk van jezelf mee. Maar ik vraag me niet af hoe ik zou reageren op iets wat een personage overkomt. Enfin, soms wel, maar zeker niet altijd. Er blijft genoeg plek over voor fantasie.
GUIDO: En techniek?
Wouter: Dat ook ja. Tijdens de voorbereiding sprokkel je van alles en zo bouw je het personage op.
Wine: Dat heb ik ook. Een personage heeft sowieso altijd met jezelf te maken. Ik ben nogal geneigd om mijn personage naar me toe te trekken, zodat het bijna organisch voelt, maar als een regisseur me uitdaagt om er eens op een andere manier in te stappen, dan kan dat heel leuk zijn. Door er eens totaal anders uit te zien, bijvoorbeeld.
Wouter: Als je een personage speelt dat diametraal staat op alles wat jij bent in het echte leven, dan nog ga je op zoek naar een manier om je in te leven. Nieuwsgierig zijn naar wat het personage drijft, er interesse voor betonen. En dan passeer je toch altijd weer bij jezelf.
GUIDO: In Plan Bart wil jouw personage helemaal geen kinderen, terwijl je er zelf wel hebt. Is dat een goed voorbeeld?
Wouter: (twijfelt) Tja, voor mezelf is dat helemaal niet herkenbaar en kon of moest ik daarbij niet putten uit persoonlijke gevoelens. Maar het personage is meer dan dat. Er zijn genoeg andere elementen aanwezig die ik wel herken: angst om je relatie te verliezen, concurrentie in het liefdesspel, liefdesverdriet... Genoeg dingen waarmee ik mezelf kon identificeren en waarmee ik aan de slag kon om het personage gestalte te geven.
GUIDO: Hoe was het om met een regisseur te werken die aan zijn eerste langspeelfilm bezig was?
Wine: Dat gaf wel een zekere energie. Regisseurs die al meer ervaren zijn, hebben vaak een grotere rust over zich. Maar ik vond het wel leuk om te werken met iemand die... hoe heet zoiets?
Wouter: Iemand die met spontaan enthousiasme aan zijn film begon.
GUIDO: Die in het water springt zonder eerst te voelen of het niet te koud is?
Wine: Ja, dat gevoel. Ervoor blijven gaan. Niet te snel tevreden zijn. Dat gaf wel extra pit aan de draaidagen op de set.
 
Brusselse sferen
 
GUIDO: Brussel is als decor zeer aanwezig in Plan Bart. Hebben jullie extra moeite gedaan om het gevoel van de stad te pakken te krijgen?
Wine: Ik woon in Amsterdam, te ver om te pendelen, dus ik heb twee maanden in Brussel gelogeerd. Dat was wel fijn, om hier tijdelijk te kunnen wonen, hier te kunnen zijn. De opnames waren in de zomer, dat gaf het ook iets extra's.
Wouter: Zelf ben ik niet ver van Brussel opgegroeid en ik heb er kunsthumaniora gevolgd, maar ondertussen woon ik al jaren in Antwerpen. Wat ik deed was het volgende: elke morgen, meestal heel vroeg, kwam ik met de trein naar Brussel. Ik stapte af in het Noordstation en ging dan bewust te voet naar de plaats in Brussel waar we die dag zouden draaien. Zo zag ik elke dag de stad wakker worden, en was ik al wat in Brusselse sferen toen ik op de set arriveerde. 't Is misschien iets kleins, maar het heeft me wel geholpen.
GUIDO: Hebben jullie een favoriete scène?
Wouter: Ja, maar die is jammer genoeg gesneuveld in de eindmontage. (lacht) Het voelde heel intens op het moment van het draaien, maar blijkbaar werkte het toch niet zo goed in het geheel van de film.
GUIDO: Die moet dan maar als extra op de dvd komen.
Wouter: Wie weet.
Wine: Weet je wanneer ik me het meest heb geamuseerd op de set? Ik heb geweldig hard moeten lachen toen Jeroen en ik onze 'copulatiescènes' draaiden. Dat was zo'n grappige draaidag, en ik vind ook dat die repetitieve sequentie goed werkt in de film, binnen het verhaal. Het is een soort motor voor wat er later gebeurt. Maar om het daarom nu ook mijn favoriete scène te noemen... (lacht)
GUIDO: Tot slot heb ik de toeschouwers van de film proberen onder te verdelen in vier categorieën. Hoe zouden jullie graag hebben dat mensen zich voelen als de zaallichten weer aanknippen. We beginnen met koppels met kinderen.
Wouter: Die verlaten met slaande deuren de cinema.
Wine: (lacht)
GUIDO: Mensen die wel een relatie hebben, maar geen kinderen?
Wouter: Dat die zich maar snel naar huis haasten om een kindje te maken.
Wine: Ja, doe eens zot!
GUIDO: Singles zonder kinderen?
Wine: Oef, denken die, mij overkomt dit allemaal niet.
Wouter: Aan al die intriges ben ik toch maar mooi ontsnapt. (lacht)
GUIDO: En alleenstaande ouders?
Wouter: Die zullen denken: ik ben gesjareld. (lacht)
Wine: Misschien zullen alleenstaande ouders, en zij niet alleen, na het zien van Plan Bart wel zin krijgen om iets te ondernemen. De moed om niet bij de pakken te blijven zitten, in welke zin ook. Het besef dat je wel degelijk iets kunt veranderen in je leven. Dat kan deze film wel losmaken bij de toeschouwers, denk ik.
Wouter: Nu eindigen we toch nog serieus!
GUIDO: Zo zijn we.