DUBBELCARRIERE: sportmedewerkster en reisbegeleidster Lore Michiels

De gemiddelde werknemer vindt 38 uur zwoegen per week welletjes, maar niet iedereen neemt daar genoegen mee. Sommigen hebben zoveel poeier in hun lijf, dat ze erin slagen om nog een tweede carrière op poten te zetten. GUIDO gaat op zoek naar die witte raven en ontsluiert de geheimen achter hun dubbelcarrière.

Lore Michiels is 25 en werkt al drie jaar als sportmedewerkster op de Arteveldehogeschool in Gent. Ze organiseert er niet alleen de naschoolse sportactiviteiten, maar zorgt er ook voor dat bij studentencompetities een ploeg op het veld staat die gaat voor de titel.

In de vakantie zit Lore al evenmin stil. Ze begeleidt dan reizen voor KrisKras , een organisatie die groepsreizen aanbiedt voor jongeren van 18 tot 30 jaar.

GUIDO: Hoe word je reisbegeleider?

Lore: Ik heb een opleiding gevolgd bij KrisKras . Het was een cursus van zeven dagen. We leerden veel over groepsdynamica, en verder alle praktische zaken die bij een groepsreis komen kijken. Het was een vrij intensieve week, en ze werd gevolgd door een stageweekend, ook georganiseerd door KrisKras , om wat we geleerd hadden in de praktijk om te zetten. Samen met twee andere reisbegeleiders hebben we daarna nog een tweede stageweekend gehouden, om het vak helemaal in de vingers te krijgen. Als je dat allemaal achter de rug hebt, ben je in principe klaar om je eerste reis te begeleiden.

GUIDO: Kan je die opleiding toepassen op om het even welke bestemming?

Lore: Eigenlijk wel. De basisopleiding was niet specifiek gericht op bepaalde bestemmingen.

GUIDO: Wat is het verschil tussen een reisleider en een reisbegeleider?

Lore: Mij zul je nooit horen zeggen: "We staan om 8 uur op, om 9 uur stappen we op de bus, om 12 uur gaan we eten en om 14 uur doen we die excursie." Dat is wat een reisleider zou doen. Ik vind het veel leuker om in groep te beslissen wat we gaan doen. Okee, soms ben je echt afhankelijk van bepaalde uren, maar als er bijvoorbeeld twee mogelijke wandelingen zijn, vind ik het beter om de groep te laten beslissen welke we kiezen. Of stel dat je met een heel actieve groep zit, en in het oorspronkelijke reisprogramma zijn drie dagen strand ingepland. Dan is het de taak van de reisbegeleider om voor te stellen om misschien toch een van die drie dagen elders heen te gaan om iets sportievers te doen. Zowel de reizigers als de reisbegeleider springen flexibel om met het programma.

GUIDO: Met een groep jongeren naar een ver land trekken, dat is toch een serieuze verantwoordelijkheid?

Lore: Uiteraard, maar je kan veel potentiële problemen voorkomen door je goed voor te bereiden. Er zullen altijd onverwachte dingen gebeuren, maar dankzij een goede voorbereiding kan je daarop inspelen. Eigenlijk zijn de dagen voordat je op reis vertrekt het meest stresserend. Pas als je weet dat je voorbereiding helemaal op punt staat, kun je met een gerust hart vertrekken. Eenmaal de reis bezig is, valt het wel mee. De deelnemers hebben zelf ook door dat reizen een flexibel gegeven is. In heel wat landen rijden bussen niet zo stipt, laat het eten wat langer op zich wachten... Reizigers kunnen daar over het algemeen goed mee overweg.

 

Een jong publiek

 

GUIDO: Kan je bij je voorbereidingswerk putten uit de ervaring van vorige reisbegeleiders?

Lore: Tot op zekere hoogte, want iedere begeleider maakt een verslag van zijn reis, en daar kan je je op baseren. Maar de reisprogramma's worden constant bijgeschaafd en verbeterd. En voor je eigen gemoedsrust is het belangrijk om toch zoveel mogelijk zelf je eigen voorbereiding te maken.

GUIDO: Je zou vooraf een studiereis kunnen maken.

Lore: Dat gebeurt niet. De drie reizen die ik heb begeleid, waren in landen waar ik nog nooit was geweest. Maar dat maakt het juist mooi, want op die manier ontdek je het land samen met de deelnemers, en ben je zelf net zo enthousiast als de mensen die je begeleidt.

GUIDO: Word je ervoor betaald?

Lore: Nee. Ik hoef mijn reis niet te betalen, en mijn onkosten worden vergoed, maar daar komt geen verloning bovenop. Dat geeft niet, want ik vind het een perfecte bezigheid voor in de vakantie. Doordat ik in een hogeschool werk, heb ik vrij veel vakantie.

GUIDO: Welke reizen heb je al begeleid?

Lore: Noorwegen, Zweden en Costa Rica. Noorwegen is tot nu toe mijn favoriete land. Ik heb het nogal voor bergen.

GUIDO: Kun je zelf je bestemming kiezen?

Lore: Er wordt een agenda opgesteld voor de zomer, en daar kan elke reisbegeleider vijf bestemmingen uit kiezen. Het kantoor probeert dan de puzzelstukjes in elkaar te passen, en wijst reizen toe aan de geschikte begeleiders. De criteria zijn of je al eerder in de buurt bent geweest, of je de taal spreekt, of het een actieve reis is...

GUIDO: Bij KrisKras begeleid je per definitie een jonge groep.

Lore: Dat vind ik fijn, want jongeren zijn meestal nog niet zo erg op luxe gesteld, zodat we bijvoorbeeld al eens in een heel lokaal eethuisje kunnen gaan eten. Momenteel zou ik liever geen reizen met een ouder publiek begeleiden, maar wellicht komt dat nog wel, als ik wat meer ervaring heb.

 

De verwondering

 

GUIDO: Moet een reisbegeleider beschikken over een groot probleemoplossend vermogen?

Lore: Je moet niet alleen problemen vermijden, je moet ze ook oplossen als ze zich voordoen. Er gebeurt altijd wel iets onverwachts, en daar moet je onmiddellijk op kunnen inspelen. In Costa Rica stond bijvoorbeeld een tweedaagse trektocht in het regenwoud op het programma. Dat was het hoogtepunt van de reis, en iedereen keek ernaar uit. Onze slaapplaats was geboekt, maar juist voordat we gingen vertrekken, kregen we te horen dat de hutjes onbereikbaar waren door de hevige regenval. Toen heb ik snel een alternatief moeten zoeken om de teleurstelling van de groep op te vangen. We zijn dan een dag vroeger vertrokken en hebben een prachtige vulkaantop beklommen. De deelnemers hebben dat zeer gewaardeerd.

GUIDO: Speel je dan een beetje psycholoog?

Lore: Groepsdynamica wijst zichzelf een beetje uit. Het is belangrijk dat je ervoor zorgt dat de deelnemers elkaar snel leren kennen, en dat je ingrijpt als je merkt dat iemand buiten de groep dreigt te vallen. Maar meestal valt dat goed mee. Als je je inschrijft voor een reis bij KrisKras , weet je dat je meegaat met een groepsreis, en de meesten voelen zich daar goed bij.

GUIDO: Ervaart de Arteveldehogeschool het als een troef dat je dit soort werk doet tijdens je vakantie?

Lore: We hebben het er eigenlijk nog niet over gehad. (lacht) Het staat op mijn cv, maar op mijn werk is het nog niet ter sprake gekomen. Ik denk dat het zeker als een troef kan worden gezien, omdat je inderdaad probleemoplossend werkt, en omdat je met mensen bezig bent. Bovendien heb ik op de hogeschool en bij KrisKras hetzelfde doelpubliek: jonge, sportieve mensen.

GUIDO: Zou je ooit je beroep willen maken van reisbegeleiding?

Lore: Ik heb daar al over nagedacht, en het antwoord is neen. Je hebt gedurende een paar weken een intense band met een groep, maar daarna is dat weg. Het blijft oppervlakkig. En ik wil ook de verwondering niet verliezen. Ik sta graag versteld van natuur, cultuur en mensen, en als je constant op reis bent, vrees ik dat dat zou kunnen verwateren.

GUIDO: Stel dat KrisKras een wereldkaart op tafel gooit en zegt: "Kies en vertrek!" Waar ga je heen?

Lore: (zonder aarzelen) Naar de Himalaya. Tibet, Nepal... die landen staan al een tijdje heel hoog op mijn verlanglijstje. Ik denk dat het niet lang meer zal duren voor ik erheen trek.

Herbert De Paepe

www.kriskras.be