Het jobparcours van Tom Dice
't Is een job die maar één Belg per jaar kan en mag uitvoeren: het land vertegenwoordigen op het Eurovisiesongfestival. De jongeman die op 25 mei in Oslo het podium zal bestijgen heet Tom Dice, komt uit Eeklo, telt twintig lentes, draagt een vreemdsoortig hoedje en zingt 'Me and My Guitar'. Uiteraard stond GUIDO op de eerste rij voor een kennismakingsinterview met deze tot fenomeen gebombardeerde singer-songwriter.
"Ook als ik het Eurovisiesongfestival niet win, zal ik muziek blijven maken."
GUIDO: Wat wou je worden toen je tien jaar was en nog gewoon Tom Eeckhout heette?
Tom: Brandweerman, zoals elke held van tien jaar. (lacht) Je moet weten dat ik op die leeftijd knobbels op mijn stembanden had. Als kind kon ik dus niet zingen. Maar na een operatie kreeg ik logopedie en 'herontdekte' ik mijn stem. Dat voelde zo goed na mijn hese kinderjaren, dat ik de smaak van het zingen te pakken kreeg. Als tiener begon ik door te krijgen dat ik iets kon op een podium, en toen ben ik ervoor gegaan. Ik ben in een band gestapt, The Dice. Ik herinner me een optreden voor een volle zaal in een jeugdhuis in Eeklo, waar het publiek onze nummers begon mee te zingen. Toen wist ik: dit is het, dit wil ik nog ervaren. Ik heb dan deelgenomen aan X-Factor, daar is een single uit voortgekomen en toen werd ik gevraagd voor Eurosong.
GUIDO: Bleef er nog tijd over om te studeren?
Tom: Ik heb verzorging gestudeerd en heb dat ook afgemaakt. Door X-Factor had ik een beetje achterstand opgelopen, maar in de zomer heb ik mijn stage ingehaald en kreeg ik alsnog mijn getuigschrift. Daarmee kan ik bij bejaarden gaan werken, hetgeen ik heel graag doe, maar muziek toch nog net iets liever.
GUIDO: Hoe zijn de mensen van Eurosong bij jou terechtgekomen?
Tom: Mijn platenbaas Maurice Engelen heeft mijn muziek via een vriend van hem aan de VRT laten horen. Niet met het oog op Eurosong, maar gewoon om te zien of mijn liedjes geschikt waren om op de radio te spelen. Een week of twee later kregen we telefoon van de VRT met de vraag om eens langs te komen. Ze wilden op voorhand niet zeggen waarvoor. Het bleek over Eurosong te gaan. Ze waren ook met andere artiesten in onderhandeling, maar mij hebben ze eruitgepikt. Uiteraard was ik daar blij mee, want zo'n kans krijg je maar één keer.
GUIDO: Was je ook blij dat je niet aan een wedstrijd met televoting moest deelnemen?
Tom: Nou en of. Aan Eurosong zoals het vroeger was, had ik waarschijnlijk niet meegedaan. Na X-Factor had ik geen zin om nog eens energie te steken in een wedstrijd met preselecties, misschien voor niks. Nu heb ik tenminste het gevoel dat de VRT in mij gelooft. Ze staan honderd percent achter me, zij hebben voor mij gekozen.
GUIDO: Misschien morren de kijkers nu wel omdat zij niet hebben mogen beslissen...
Tom: Ach, herinner je je twee jaar geleden nog 'O Julissi' van Ishtar? Dat liedje was verkozen door de kijkers, maar tegelijk kreeg het nummer ook erg veel kritiek. Je kan nooit iedereen tevreden stellen. Trouwens, de Eurosong-preselecties van de afgelopen jaren leverden wel goede kijkcijfers op bij ons, maar de winnende nummers scoorden helemaal niet op het festival. Het werd dus wel eens tijd voor een andere aanpak.
GUIDO: Laten we eens optimistisch zijn en veronderstellen dat je het Eurovisiesongfestival wint. Zelfs dat is tegenwoordig geen garantie meer op een Europese carrière. Ik zou eerlijk gezegd de winnaars van de laatste vijf jaar niet kunnen opnoemen.
Tom: Ik denk dat het ervan afhangt hoe je er daarna mee omgaat. Velen brengen op het Songfestival een heel ander genre dan wat ze normaal gezien doen. Bij mij is dat niet het geval: 'Me and my guitar' is echt een typisch Tom Dice-nummer. Mocht ik winnen, dan denk ik dat het publiek niet teleurgesteld zal zijn in de nummers die ik daarna uitbreng. En wees gerust: ook als ik niet win, zal ik muziek blijven maken.
(HDP)