Een dag aan de slag met boogschietkampioen Ivan Denis
Wie na het bekijken van de film Robin Hood (nu verkrijgbaar op dvd en Blu-ray Disc) geïnteresseerd is geraakt in de betere boogschieterij, kan maar beter de negentienjarige Antwerpenaar Ivan Denis in de gaten houden. Ivan is de enige mannelijke handboogschieter in ons land die beroepsmatig met zijn sport bezig is. Die kans krijgt hij dankzij een topsportstatuut bij Defensie. GUIDO scherpte zijn pijlpunten, spande zijn boog op, sprong op zijn knol en galoppeerde door bos en beemd richting Antwerpen voor tekst en uitleg.
"Ik moet vier uur per week administratief werk verrichten. De rest van de tijd spendeer ik aan mijn sport."
We ontmoeten Ivan thuis, waar hij een prachtig uitzicht heeft op het gloednieuwe Museum aan de Stroom, aan 't Eilandje. Wedden dat Ivan om het even welke tegel van de toren feilloos zou kunnen raken met een pijl uit zijn handboog?
GUIDO: Hoe is het allemaal begonnen? Zeg nu niet: dankzij Robin Hood.
Ivan: Nee, door een vriend van mij die aan boogschieten deed. Op een dag vroeg hij of ik mee wou om het eens te proberen. Zoals de meeste mensen had ik van boogschieten nog niet veel gehoord, dus ik wou dat wel eens doen. Het beviel me zodanig dat ik er vandaag nog altijd mee bezig ben.
GUIDO: Je bent er vrij snel heel goed in geworden.
Ivan: Wat noem je snel? Ik ben begonnen in 2001, en vanaf toen is alles stapsgewijs gegaan. In het begin was het vooral voor het plezier, als ontspanning. Toen hoorde ik dat er ook wedstrijden waren. Daarvoor moet je natuurlijk wat meer trainen, en in de eerste wedstrijden ben je nog niet goed genoeg om te winnen. Dan ga je nóg meer oefenen, nóg harder trainen, en zo ben ik gaandeweg opgeklommen tot internationaal niveau.
GUIDO: Officieel heet jouw sport 'handboogschieten'. Juist?
Ivan: In het handboogschieten zijn de twee voornaamste disciplines de recurve en de compound. De recurve leunt aan tegen de traditionele boog, de bekende 'stok met koord', zoals je die ook in Robin Hood ziet. Wel moderner natuurlijk, en met andere materialen. Op een compound zitten veel meer hulpstukken. Er zit een vergrootglas op, waardoor ze nauwkeuriger kunnen richten. Ik moet mijn boog loslaten met mijn vingers, terwijl compound-boogschieters daar een mechanisch hulpmiddel voor hebben. Ik doe enkel recurve, want dat is de olympische discipline.
Topsporter bij Defensie
GUIDO: Als scholier was je zo fervent bezig met je sport dat je 'vrije leerling' werd. Wat hield dat in?
Ivan: Op twee vlakken presteren is soms heel moeilijk, en toen ik in het vijfde middelbaar terechtkwam, heb ik voor de sport gekozen. Of dat een goede beslissing was of niet, dat laat ik in het midden, maar ik heb bij mezelf de voor- en nadelen afgewogen. Ik was me er wel van bewust dat het niet slim zou zijn om helemaal zonder diploma te vallen. Toen heb ik gezocht naar een alternatieve manier om mijn humanioradiploma te halen, en die vond ik in de
Examencommissie van de Vlaamse Gemeenschap.
GUIDO: Hoe werkt dat? Je gaat niet naar school, maar je doet wel examens?
Ivan: Voilà. Je leert op je eigen tempo, en twee keer per jaar worden examens georganiseerd in Brussel.
GUIDO: Goed, je hebt op die manier je humanioradiploma gehaald. En toen?
Ivan: Zo'n diploma van de Examencommissie is perfect evenwaardig aan een gewoon schooldiploma, dus ik kon in principe overal gaan studeren waar ik wilde. Maar ik wou voor de sport gaan. Nu is boogschieten niet zoals tennis of voetbal: je kunt er niet van leven, zelfs niet op topniveau. Toen heb ik alweer gekozen voor een ongewone oplossing: Defensie. Het leger voorziet ongeveer 45 plaatsen voor topsporters, vooral voor beloftevolle jongeren, liefst in olympische disciplines. Ik heb me daar kandidaat gesteld en werd goedgekeurd. Toen moest ik een militaire opleiding volgen.
GUIDO: Da's niet hetzelfde als militaire school?
Ivan: Nee, da's iets anders. De opleiding die ik volgde, moet iedere militair volgen. Het duurde twee maanden, tijdens welke ik mijn sport niet heb kunnen beoefenen. Dat was een kleine investering, want nu word ik goed verzorgd en geholpen door Defensie. En ik heb een vast inkomen.
GUIDO: Wat doe je dan in het leger, los van je sport? Laat me raden: scherpschutter!
Ivan: (lacht) Toch niet. Een topsporter in het leger heeft verplichtingen, maar we worden in de eerste plaats beschouwd als ambassadeurs van Defensie, vooral door zo goed mogelijk te presteren in onze sport. Daarnaast moeten we vier uur per week naar de kazerne komen om administratief werk te verrichten. Vier duur, dat valt goed mee, en de resterende tijd mag ik besteden aan boogschieten.
GUIDO: Wat gebeurt er als je een aantal tornooien verknalt?
Ivan: Ik word jaarlijks geëvalueerd. Haal ik de normen niet, dan kom ik voor een commissie. Een pechjaar door blessures of zo kan altijd, dat valt nog te verdedigen, maar als ze echt hun vertrouwen in mij zouden verliezen, zou ik het statuut van topsporter bij Defensie kunnen verliezen. Dan word ik gewoon militair.
Olympische Spelen
GUIDO: Hoe ziet een typische werkdag van een handboogkampioen eruit?
Ivan: In de week sta ik om zeven uur op. Na het ontbijt train ik drie uur: boogschieten. Na de lunch vertrek ik naar de fitness. Vooral buikspieren en rompstabiliteit zijn bij ons belangrijk. Daar ben ik ook een uur of drie per dag mee bezig. Daarna douchen, eten en rusten, en 's avonds doe ik dan misschien nog wat mentale oefeningen. In de weekends zijn er meestal van 's morgens vroeg tot 's avonds laat wedstrijden.
GUIDO: Is dat geen eenzaam bestaan?
Ivan: Het is inderdaad zo dat ik mijn sociaal leven in zekere zin heb moeten terugschroeven voor mijn sport. Het is niet altijd even evident geweest om een evenwicht te vinden tussen de sport en het uitgaansleven. Maar ben ik daarom eenzaam? Ik vind van niet. Ik weet wat ik heb aan de mensen rondom mij. Zij steunen en begrijpen me. En het is nu ook niet zo dat ik opgesloten zit en leef als een pater hé. Ik heb ook wel een leven naast het schieten. Zeker niet al mijn vrienden zitten in de sport.
GUIDO: Is behendigheid belangrijker dan conditie voor een boogschieter?
Ivan: De verhoudingen liggen bij ons fysiek anders dan bij een voetballer of een marathonloper. Techniek is het belangrijkste. Het is een heel technische sport, waarin je je fijne motoriek moet ontwikkelen. Ook het mentale aspect is heel belangrijk. Rustig blijven, concentratie, kunnen focussen, jezelf kunnen afzonderen, geen faalangst hebben. Dat zijn de dingen die internationaal het verschil maken. Iedereen die aan een groot tornooi deelneemt, kan schieten, dat is logisch. Daar gaat het erom wie mentaal het sterkst staat. Maar je mag het belang van een goede basisconditie evenmin onderschatten.
GUIDO: Hoeveel beoefenaars heeft de handboogsport op jouw niveau in België?
Ivan: Naar een wereldkampioenschap vertrekken wij meestal met een delegatie van een man of twintig. Momenteel zijn echter maar twee Belgische boogschieters professioneel bezig: Sabrina Struyf en ikzelf.
GUIDO: Dus jullie worden altijd Belgisch kampioen?
Ivan: Niet altijd, maar toch dikwijls. (lacht)
GUIDO: Je wil uiteraard naar de Olympische Spelen?
Ivan: Natuurlijk. Dat is momenteel hét hoofddoel. Al wat ik doe, gaat in die richting. Om mee te mogen, moet ik top-16 op een WK en top-8 op een EK behalen.
GUIDO: Zal het lukken?
Ivan: Misschien is 2012 te vroeg, misschien ook niet. We zien wel. Ik werk eraan. Als het niet lukt, zal ik op zijn minst geleerd hebben uit de voorbereidingen. Ik ben nog maar 19, dus alles kan nog. In elk geval hoop ik zeker aanwezig te zijn op de Olympische Spelen in 2016.
(HDP)
Meer info op www.ivandenis.tk